ناخودآگاه به یاد آن زن جوان
ایرانی می افتم که با شوهری افغانی پیوند زناشویی بسته و با وی ناچار به بازگشت به
افغانستان شده است؛ او که دخترکی کوجک نیز دارد به خبرنگارِ زن از زندگی بخور و
نمیر خانواده می گوید؛ ولی بیش از آن از چنگ اندازی کمابیش هر روزه از سوی برادرشوهرش
که گویا با آن ها یکجا زندگی می کند و بزور به آن تن داده، می نالد و نمی تواند
سخنی از آن نیز بر زبان آورد؛ زیرا آن شریعت وامانده، پیش و بیش از آن برادرشوهر،
خودِ وی را پاسخگو و سزاوار پادافره از سوی الله می شمارد و نمی تواند راز نهفته
در دل را با شوی خویش نیز در میان نهد؛ چنین است سرنوشت بسیاری از دختران و زنان،
بویژه در شهرهای کوچک مذهبی که گاه از سوی نزدیک ترین بستگان خود به چنگ آورده می
شوند و از ترس دم برنمی آورند؛ سرنوشتی که در برخی موردها به شَوَند بارداری و
آبروریزی، مرگ جانگدازشان را در پی دارد.
ب. الف. بزرگمهر ۱۴ شهریور ماه ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر