«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ شهریور ۲۶, جمعه

کلّ آن را بنگر تا شاید زیبایی آن را دریابی!

نگاه کن «آقا بیشعور»! بُرشی زیبا از نمایشی همراه با پایکوبی و دست افشانی است. ریز و شپش آن را نمی گویم که چندان چیزی در آن زمینه که آسمانی ریسمانی هایی چون تو اندیشه و نگاه شان همواره بگونه ای خودکار در آن میخکوب می شود، دربرندارد. هنری است که نمی توان بند بندش نمود و به داوری نشست؛ کلّی است یگانه. کلّ آن را بنگر تا شاید زیبایی آن را دریابی!

ب. الف. بزرگمهر ۲۶ شهریور ماه ۱۳۹۵





هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!