آن ارغوان های مُشکبار

لازمه ی پیدایش تفکر علمی و سیستم های منطقی و تعقّلی پیگیر در کشور ما رشد منظم قوای موَلّده، وجود حداقل تسامح اجتماعی و سیاسی و معنوی، وجود حداقل امنیت بود. در این تازشگاه بی آرام اقوام و قبایل، در این سرزمین های بی آب و علف، در این عرصه ی ترکتازی شاهان، خلفا، سلطانان، امراء، خانان خونخوار، در این میدان تعصّب خشن حامیان دین رسمی، نبوغ خلق های سرزمین ایران توانست خود را اینجا و آنجا در پرده های گوناگون به شکلی گاه محجوب و مرعوب، گسسته و پراکنده، ولی با تجلّی دل انگیز نشان دهد و اشکالی در گفتار و کردار، برای مقاومت، پرده دری، حقگویی، بت شکنی، ثنای فضایل و نکوهش رذائل بیابد.

باید در برابر آن ارغوان های مُشکبار که در شوره زار سده هایی خون آلود و دشوار شکفتند، سرِ کُرنش فرود آورد.

برگرفته از کتاب «برخی بررسی ها درباره ی جهان بینی و جنبش های اجتماعی در ایران»، زنده یاد احسان طبری 

برنام را از متن برگزیده ام. ب. الف. بزرگمهر