هنگامی
که این گزارش را می خواندم، ناخودآگاه به یاد سخن سرایی انباشته از یاوه گویی
چندین سال پیش «آقا بیشعور نظام» در ستایش از دوران قاجاریه، آن هم نه دوران پسین
آن که از «جنبش تنباکو» آغاز و با انقلاب مشروطیت پی گرفته شد که دوره ی پیش از آن
که ازدیدگاه تاریخی، یکی از تیره ترین روزگاران تاریخ ایران بشمار می رود، افتادم؛
ستایشی ناخودآگاه بر زبان آمده که همراه با ایستی نه چندان کوتاه در سخن، جویده شد
و خود وی دریافت، چه "شِکَر" بزرگی خورده است! گرچه، کار از کار گذشته
بود و همان ستایش جویده و کوتاه، تیرگی درون و واماندگی اندیشه اش را بخوبی آشکار
نمود و نشان داد که جامعه ی دلخواه وی چگونه جامعه ای است.
از
این ها که بگذریم، آنچه بگونه ای برجسته خودمی نمایاند، پیشبرد سیاست های
امپریالیستی، همسو و همگام با تاریک اندیش ترین و واپسگراترین لایه های اجتماعی در
کشورهای بگونه ای عمده مسلمان نشین با بهره برداری نابجا از کیش وامانده ی
اسلام و آیین های یکی از دیگری واپس نگرتر و تاریک اندیش تر آن است؛ سیاست هایی که
بویژه به یاری و همدستی رژیم های مزدور و در برخی موردها مافیایی، چون رژیم های
فرمانروا بر ترکیه و ایران پیش برده می شود و آماج سرراست آن ها، سرکوب جنبش های
اجتماعی است که زنان، نخستین سنگر و نماد آن ها هستند. اسلام سیاست زده و لای و
لجن نهشته بدرازای سده ها، درست در چنین موردی کاربرد می یابد:
سیاستی
در بنیاد خویش، انباشته از ناهمتایی و گره هایی کور! زیرا از سویی با گسترش ناگزیر
سرمایه داری در «کشورهای پیرامونیِ» سامانه ی سرمایه داری و ارزان شدن بیش از پیش
و روز بروز فزاینده ی ارزش «نیروی کار»، پای زنان به ناگزیر به بازار کار
گشوده می شود و از سوی دیگر، پیشبرد سیاست های نولیبرال سرمایه داری امپریالیستی
که سرشت انگلوارگی خود را در کشورهای یادشده بیش از جاهای دیگر به نمایش می نهد به
گسترش گاه بیمانندِ بیکاری و تنگدستی در اقتصادهایی از درون پاشیده می انجامد؛ گرهی
کور در سامانه ی زمینگیر شده ی سرمایه داری امپریالیستی و ناگشودنی با نگرشی از
درون یا همانا «نگرش درون سامانه ای»۱ به چالش ها برای یافتن راه گشایش آن ها! چنین
نگرش نارسا و کژ و کوله ای که چندی پیش، نمونه هایی برآمده از آن از زبان شماری از
واماندگان دست اندرکار در رژیم اسلام پیشگان کشور خودمان برای گره گشایی دشواری
بزرگ بیکاری بر زبان آمد و در کردار به کاهش بسیار کارکنان زن در ایران انجامید را
در گفتار وزیر اقتصاد ترکیه نیز گواهیم:
«... وزیر
اقتصاد ترکیه ... دلیل بیکاری در [آن کشور] و نبود امکان کار [برای] مردان را به
حضور زنان در پهنه های گوناگون اجتماعی ـ اقتصادی [هماوند] دانسته و گفته بود، اگر زنان به کاریای
بنیادین خود عمل نموده و با کمترین دستمزد به کار نپردازند، مردان جای آنان را
گرفته و زنان می‌توانند از این راه، نشانی مثبت در همکاری های بایسته در گره گشایی
بحران بیکاری داشته باشند.»۲
برای
آنکه، سویه ای ناگوار از پیامدهای ناهمتایی یادشده در اقتصاد هر دو کشور را بهتر
دریابیم، گسترش بیمانند روسپیگری آمیخته با آنچه به نادرست «صنعت جهانگردی»۳ نامیده شده، در هر دو کشور را یادآور می شوم که
در یکی ریشه دارتر و جاافتاده تر و در دیگری با شتابی بی همتا رو به گسترش است. به
همان شَوَند یادشده درباره ی ناگزیری کار زنان و در بسیاری جاها حتا کودکان در
سامانه ی سرمایه داری، سخنان آن وزیر اقتصاد و دیگرانی چون وی و از آن میان، «آقا
بیشعور نظام»، افزون بر یاوه سرایی، نیرنگی پلید نیز دربر داشته و برای آنکه
دانسته، چنین شِکَری می خورد، کلاه زن بمزدی و جاکشی بر سر نهادن است؛ این واپسین
جمله را بویژه برای این مردک الدنگ نوشته ام تا شاید با همین اندیشه،
اندیشناک به گور سپرده شود!
اسلام،
نام رمزی امپریالیستی و بهانه ای برای سرکوب جنبش های اجتماعی در کشورهای مسلمان
نشین است.
ب.
الف. بزرگمهر ۲۵ اسپند ماه ۱۳۹۴
پی نوشت:
۱ ـ «نگرش درون سامانه ای» بزبانی
ساده (ولی نه چندان دربرگیرنده!) به آن می ماند که از درون گویی بخواهیم به ویژگی
های آن در کُلیّت خویش که ناگزیر هماوندی های آن با جهان پیرامون خویش را نیز
دربرمی گیرد، دست یابیم. «نگرش درون سامانه ای» به سامانه ی سرمایه داری نیز از
توان گره گشایی دشواری ها و چالش های برآمده از آن برخوردار نیست و از نگرش «سرمایه
داری میانگین و نمودار» به کار و بار خویش فراتر نمی رود و نمی تواند فراتر رود.
۲ ـ برگرفته از گزارش «وقتی
همسر اردوغان حرمسراهای عثمانی را مکتب تربیت زنان می‌داند»، قدیر گلگاریان، روزنامه
ملیت، بخش گوندم ۱۷ فوریه ۲۰۱۶
برگرفته از تارنگاشت وابسته به
وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»، ۲۳ اسپند ماه ۱۳۹۴ (با ویرایش، پارسی
و پاکیزه نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
۳ ـ درست
بسان
خودفروشی
و روسپیگری سازمان یافته که از آن با برنام «صنعت سکس» یاد می کنند، در این مورد
نیز «صنعت» به آرش باریک آن در کار نیست و رویهمرفته، نامگذاری هایی ریشخندآمیز
برای پوشش بدبختی و واماندگی اقتصادی در هر کشوری است!
زیرنویس
تصویر:
«امینه باجی سلطان
با اشاره به اینکه نشانه های رفتاری و نقش زنان بدرازای شش سده در تاریخ فرمانروایی
سلطان های عُثمانی می‌تواند برای زنان امروزی، نقش الگو و الهام را بازی کند،
حرمسرای دوران عثمانی را برای اعضای خاندان به عنوان آموزشگاه و مکتب انگاشت که
زنانِ در آنجا افزون بر تأمین نیازهای پادشاهان به فراگیری کارهای شایسته ی زنان،
چون ملیله دوزی، سوزن دوزی و … سرگرم بوده اند.» سخنرانی امینه اردوغان در برنامه ی «نقش
مادران سلاطین در تاریخ»
قدیر
گلگاریان، روزنامه ملیت، بخش گوندم ۱۷ فوریه ۲۰۱۶ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از سوی اینجانب؛ نام زنک، امینه است. «باجی سلطان» را
من به آن افزوده ام تا از هر سویه، شایسته ی سخنان خویش باشد. جای آن سه نقطه،
هرچه دلتان خواست پر کنید! ب. الف. بزرگمهر
۲۵ اسپند ماه ۱۳۹۴)
***
وقتی
همسر اردوغان حرمسراهای عثمانی را مکتب تربیت زنان می‌داند
در
شرایطی که ترکیه به شدت درگیر بحران‌های سیاسی داخلی و خارجی است، فضای اجتماعی این
کشور نیز در چند روز اخیر دچار تب و تاب ناشی از اظهارات حیرت‌برانگیز امینه
اردوغان همسر رئیس جمهوری این کشور رجب طیب اردوغان شده است.
در
جریان برگزاری برنامه «نقش مادران سلاطین در تاریخ» که از سوی امینه اردوغان و با
حمایت وزارت شهرسازی و محیط و همچنین اداره کل اسناد و املاک در نهم ماه مارس در
شهر آنکارا برگزار شده بود، خانم امینه اردوغان در سخنرانی خود حرمسراهای دوران
پادشاهان عثمانی را به عنوان مکتب معرفی کرد.
وی
با اشاره به اینکه تأثیرات رفتاری و نقش زنان در طول ۶ قرن در تاریخ
حاکمیت سلاطین عثمانی می‌تواند برای زنان امروزی نقش الگو و الهام را بازی کند
حرمسرای دوران عثمانی را برای اعضای خاندان به عنوان مدرسه و مکتب تلقی کرد که در
آن مکان زنان حاضر در حرمسرای عثمانی علاوه بر تأمین نیازهای پادشاهان به فراگیری
کارهای شایسته ی زنان مانند ملیله دوزی، سوزن دوزی و … مشغول می‌شده‌اند.
مهم‌ترین
نکته‌ای که خانم اردوغان در این سخنرانی اشاره کرده است اینکه شرق‌شناسان زنان
حرمسرا را عوامل عیش و عشرت پادشاهان عثمانی نشان داده و پادشاهان عثمانی را انسان
هایی مبتلاء به شهوت معرفی کرده‌اند.
به
عقیده خانم اردوغان، زنان حاضر در حرمسرا وظیفه اصلی شان رفع نیازهای شاهان و خانه
داری بوده است و وظیفه زنان امروزی را نیز بدین گونه توصیف کرده است.
اظهارات
امینه اردوغان در شرایطی بیان شده است که از چندی پیش برخی از اساتید الهیات
دانشگاه های دولتی ترکیه مانند نورالدین ییلدیز، جبلی احمد هوجا، هدایت شفکتلی
توکسال، علیرضا دمیرجان، عبدالقادر اتوز، علی بولاچ و … نیز حملات خودشان
را علیه نقش زنان آغاز کرده و در اظهارات رسانه‌ای و یا وعظ‌های خودشان
پیوسته از بیهوده بودن نقش زنان در مشارکت‌های اجتماعی سخن گفته‌اند. به عقیده آنان خشونت بر علیه زنان از سوی مردان
به جهت عدم انجام وظایف زنان نسبت به خانه و شوهر و یا تضعیف شدن پایه‌های زندگی
مشترک بوده است و اگر زنان جایگاه خودشان را در خانه باز یافته و به کار پرستاری و
شوهرداری ادامه دهند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.
اظهارات
خانم امینه اردوغان موجب واکنش‌های شدیدی از سوی جمعیت‌های زنان و نمایندگان زن در
مجلس ترکیه شده است. به طوری که خانم یاسمین اونئی جانکورتاران، معاون رئیس حزب
جمهوری خلق ترکیه، در واکنش تندی نسبت به گفته‌های امینه اردوغان در کنفرانس
مطبوعاتی اظهار داشته است که: «دیگر به نقطه‌ای از تاریخ سیاسی- اجتماعی ترکیه
رسیده‌ایم که نقطه پایان تلقی می‌شود. اظهارات
وی منطبق با فرهنگ ما نیست. چگونه است که همسر رئیس جمهوری از فرهنگ بیزانس سخن می‌گوید
و مورد مدافعه قرار می‌دهد. اظهارات ایشان
ناشی از عدم کارکرد عقل نیست، بلکه نشانه انجماد فکری اوست.»
در
همین حال خانم جانکورتاران تأکید کرده است که زنان موجود در حرمسراهای پادشاهان
عثمانی از سرزمین‌های تحت تصرف به اسارت گرفته شده و از خانه و کاشانه‌شان جدا
گشته و به پادشاهان هدیه می‌شده‌اند. پادشاهان عثمانی در طول مدت نگهداری زنان
جاریه در حرمسرا نه تنها اندام و جسم زنان را تصاحب می‌کردند، بلکه در کنار آن با
تهدید و مسدود کردن راه‌های امید به زندگی و بازگشت، ذهن و فکر زنان را نیز اسیر
می‌کرده‌اند.
پیش‌تر
رجب طیب اردوغان در نخستین همایش بین‌المللی زن و عدالت نیز بیان داشته بود که
دفاع از حقوق تساوی میان زن و مرد مغایر با فطرت در آفرینش است. در همین حال محمت شیمشک، وزیر اقتصاد ترکیه
نیز دلیل بیکاری در ترکیه و عدم امکان اشتغال مردان را به حضور زنان در عرصه‌های
مختلف اجتماعی ـ اقتصادی دانسته و اعلام داشته
بود که اگر زنان به وظایف اصلی خود عمل نموده و با کمترین میزان دستمزد مشغول
نشوند، مردان جای آنان را گرفته و زنان می‌توانند بدین وسیله تأثیر مثبت در مشارکت
های لازم در حل بحران بیکاری داشته باشند.
مشابه
همین دیدگاه را ملیح گوگچک، رئیس شهرداری کلانشهر آنکارا، نیز دلایل تجاوز و یا
هتک حرمت به زنان را در اشتغال آنان در بیرون از خانه دانسته بود.
شگفت‌آور‌ترین
اظهارات در خصوص حقوق زنان زمانی در رسانه‌های ترکیه مطرح شد که صفر اوستون،
نماینده حزب عدالت و توسعه، در انتقاد از سقط جنین بیان داشت و گفت:
«تجاوزگر
به ناموس از زنی که مورد تجاوز قرار گرفته و جنین خود را سقط می‌کند، بسیار معصوم‌تر
است!»
با
اظهارات اخیر خانم امینه اردوغان تیر انتقادات به سوی حزب عدالت و توسعه نشانه
گرفته شده است. زیرا سلسله دیدگاه های
مسئولان سیاسی ترکیه منتسب به حزب عدالت و توسعه نشان از ذهنیت تغییر ساختار
اجتماعی با القائات فرهنگی دارد. این در
حالی است که بنابه اظهار نظر کار‌شناسان ترکیه، علیرغم تأکیدات مسئولان سیاسی کشور
ترکیه به اصول اخلاقی و استفاده از ابزارهای کنترل اجتماعی در جلوگیری از معضلات
جامعه، متأسفانه میزان شدت و خشونت بر علیه زنان ۱۴۰۰ درصد در طول ۱۲
سال اقتدار حزب عدالت و توسعه افزایش یافته است. مورد تجاوز قرار گرفتن و کشته
شدن اوزگه جان آصلان دختر دانشجویی که در هنگام بازگشت به خوابگاه در شهر مرسین به
توسط راننده مینی بوس جانش را از دست داده بود، نمونه بارزی از این بحران است.
بنابه
آماری که انجمن حقوق بشر در ترکیه اعلام داشته است، ۳۸ درصد زنان در ترکیه
مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته و در هر ۴ ساعت یک زن مورد تجاوز قرار
می‌گیرد. همین منبع اشاره دارد که تنها در سال ۲۰۱۵ میلادی ۲۹۴
زن به دلیل خشونتهای مردان جانشان را از دست داده‌اند. در همین حال ۸۴ درصد از زنان و
دختران نیز به دلیل ترس از خانواده حوادث تجربه شده را بیان نداشته‌اند.
قدیر
گلگاریان، روزنامه ملیت، بخش گوندم ۱۷ فوریه ۲۰۱۶
برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور حارجی یانکی ها:
«رادیو فردا»، ۲۳ اسپند ماه ۱۳۹۴
بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم. برجسته نمایی های
متن همه جا از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر