گویی عین الله رژیم همسایه به سیم آخر زده است!

چوبی دو سر گُه که بزودی روانه ی آشغالدانی خواهد شد!

پیش از آن کودتای ساختگی که به نادرستی آن را به کسی جا خوش کرده زیر سایه ی «شیطان بزرگ» به نام «فتح الله گولن» هماوند شمردند، در پهنه ی سیاسی، چه درون ترکیه در سرکوب ددمنشانه ی کردها و زمینه سازی برای رژیم خودکامه تر از پیش و چه در زمینه ی سیاست در پیش گرفته در سوریه و بازی کردن نقش رژیمی خوشخدمت برای امپریالیست ها برای برانگیختن روسیه به درگیری و جنگ، همه چیز را باخته بود. کودتای راستین، نه آن بگیر و ببند کم دامنه، بی پشتوانه و از همان نخست بسیار گمان برانگیز که کارکرد ویرانگرانه ی رژیم تبهکار و مافیایی ترکیه به سرکردگی وی در بگیر و ببندهای بسیار گسترده در آن کشور بود که تنها کردها و «پ. ک. ک.» را نیز دربرنمی گرفت؛ کودتایی راستین که تاکنون به دستگیری گروه های گسترده ای از روشنفکران خلقی ترک و کرد، بیرون راندن شمار بسیاری کارمند و نظامی خرد و کلان از دستگاه دیوانسالاری و ارتش آن کشور، سرکوب جنبش کارگری ـ سندیکایی و حتا بستن رسانه های اجتماعی، هر بار به بهانه هایی گاه ریشخندآمیز، انجام پذیرفته و همچنان پی گرفته می شود.۱ چنین رفتار «اُلدورم، دُلدورم»واری، واژگون آنچه از سوی بسیاری پنداشته شد و شاید همچنان پنداشته می شود، نه تنها نشانه ی نیرومندی آن رژیم مافیایی و سرکرده ی کوته بین آن نبوده و نیست که همه ی نمودها و نشانه های لرزان بودن پایه های اجتماعی و سیاسی آن را دربرداشته و دارد. نشانه های این نااستواری و نداشتن چشم اندازی درخور برای حتا آینده ی نزدیک را در دودوزه بازی ها و برخورد نیرنگبازانه و از دیدگاه سیاسی بیم برانگیز برای سرنوشت هر رژیمی که به آن دست می یازد، در چند ماه گذشته در زمینه های گوناگونی گواه بوده ایم:

از رفتار دورویانه با کشورهای همسایه و رژیم هایی چون رژیم دزدان اسلام پیشه ی ایران و رژیم مافیایی روسیه گرفته تا حتا بازی موش و گربه با پشتیبانان امپریالیست اروپایی و «یانکی» آن رژیم تبهکار!

با این همه، نمودهای چنان رفتار نااستوار و ناهمتایی، در برخورد چنگ اندازانه ی این رژیم به خاک سوریه و کوشش جانکاه برای نشانه گذاری بر روندهای درونی آن کشور و گروه ساخته و پرداخته شده از سوی کشورهای امپریالیستی و خوب پروار شده از سوی شیخک ها و خرسک های عرب و خود همین رژیم: «داعش»، بویژه در یکی دو ماه کنونی چشمگیرتر از همه است؛ بگونه ای که یاوه سرایی های «اردوغان» یا همانا «عین الله کشور همسایه» و نخست وزیر بله قربانگویش: «بن علی ییلدریم»، گاه به تف سربالایی می ماند که همان آن که بر زبان مارگزیده شان می آید، چهره ی تبهکارشان را می آلاید و رژیم سرسپرده به کشورهای امپریالیستی و هموند «ناتو»۲ را بگونه ای دیدنی ریشخند می کند؛ رژیمی که افزون بر سرکوب بی پیشینه درون آن کشور، ترکیه را به یکی از پیشانی های یورش آن سازمان اهریمنی دگردیسیده و درگیر نموده است. واپسین نمونه و شاید چشمگیرترین دودوزه بازی ها و برخورد یک بام و دو هوای آن رژیم پا در هوا، در رسانه ی وابسته به وزارت امور خارجی «یانکی» ها اینچنین بازتاب یافته است:

«در حالیکه گزارش‌ها از سوریه، گواه پیشروی شورشیان مورد پشتیبانی ”ایالات متحد“ [بخوان: «یانکی»ها!] در رویارویی با گروه نامور به ”داعش“ است، رییس‌جمهوری ترکیه، در گفته هایی تند، گروهبندی برهبری ”ایالات متحد“ را به پشتیبانی از آن گروه متهم کرده‌است.

...

رییس‌جمهوری ترکیه که گهگاه به انتقاد از ”ایالات متحد“و گروه‌های مورد پشتیبانی آن کشور می‌پردازد، در گفته هایی که هفتم دی ماه بر زبان آمده، گروهبندی برهبری ”واشینگتن“ را به پشتیبانی از ”داعش“ متهم کرده‌است. این سخنان در حالی بر زبان آمده که ترکیه خود را ”از دیدگاه راهبردی (تاکتیکی)“ بخشی از این گروهبندی شناسانده بود ...»۳ (برجسته نمایی های متن و افزوده های درون [ ] از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

از دید من، مرگ ناگوار سفیر روسیه در ترکیه، فروافتادن هواپیمای روسی در دریای سیاه۴ و رشته ای دیگر از رویدادهای کوچک و بزرگ در سوریه، منطقه ی قفقاز و خود ترکیه، دنباله ی "منطقی" همان دودوزه بازی های رژیم مافیایی ترکیه و زمینه سازی درگیری های بزرگ تر منطقه ای است که بگمان بسیار نیرومند در همدستی با سازمان های امنیتی ـ اطلاعاتی کشورهای امپریالیستی به سرکردگی «یانکی»، اسراییل و تا اندازه ای «جمهوری آذربایجان» انجام پذیرفته و می پذیرد.

پیکار با «داعش» برای همگی آن رژیم ها بهانه ای برای پیشبرد سیاست های تبهکارانه و در کمابیش همه ی موردها کوته بینانه شان است؛ و برای رژیم اسلام پیشه ی ترکیه که از همان نخست، پشتوانه ی آن گروه دوزخی در منطقه بود، بهانه ای برای سرکوب کردها و تیز کردن هر چه بیش تر آتش دشمنی میان آن ها با ترک ها که دامنه ی آن به شَوَند نابخردی ها، ندانمکاری ها و نابکاری های رژیم دزدان اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان به منطقه های کردنشین و ترک نشین در استان های شمال باختری و باختر ایران نیز کشیده است. گویی «عین الله رژیم همسایه» برای جان در بردن از تنگنای سخت سیاسی که به آن دچار شده به سیم آخر زده است:

چوبی دو سر گُه که بزودی۵ روانه ی آشغالدانی خواهد شد!

ب. الف. بزرگمهر    دهم دی ماه ۱۳۹۵

پی نوشت:

۱ ـ این نمونه ای از آن همه است:

«گروه موسوم به حکومت اسلامی، داعش، ویدیویی منتشر کرده که گفته می‌شود مربوط به اعدام دو سرباز ارتش ترکیه از طریق زنده سوزاندن آنان است. به گزارش رویترز، با انتشار این ویدیو، دولت ترکیه دستور مسدودسازی وب‌سایت‌های شبکه‌های اجتماعی را صادر کرد.»

برگرفته از گزارش «به دنبال انتشار ویدیوی سوزانده شدن دو سرباز ترکیه، دولت اردوغان وب‌سایت‌های شبکه‌های اجتماعی را مسدود کرد»، سوم دی ماه ۱۳۹۵ ، تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»

۲ ـ پیمان نامور به «آتلانتیک شمالی» که واژگون گفته ها و قول و قرارها با نخستین کشور زحمتکشان جهان در آستانه ی فروپاشی برهبری خیانتکاری به نام «گورباچف»، هم در خاور، هم باشور (جنوب) اروپا گسترش یافته و در جاهای دیگر جهان نیز بر نقش سرکوبگرانه ی آن بس افزوده شده است.

۳ ـ برگرفته از گزارش «پیشروی شورشیان مورد حمایت آمریکا در سوریه ...»، هشتم دی ماه ۱۳۹۵ ، تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»

۴ ـ با آنکه واپسین بررسی های انجام شده از سوی کارشناسان روسی دست اندر کار، گزینه ی انفجار آن هواپیما را به هر شَوَندی کنار نهاده، این نکته که تکه های هواپیما و لاشه ی مسافران در پهنه ی گسترده ای از دریای سیاه یافت شده اند، این گزینه را آن هم درست یک روز پیش از آغاز گفتگوهای روسیه، ترکیه و ایران، برجسته تر می کند.   

۵ ـ با آنکه روند تاریخی، کمابیش هیچگاه دربست از روندی منطقی پیروی نمی کند، می پندارم آن رژیم و سرکرده ی کوته بین و نابکارش: «رجب طیّب»، بسیار زودتر از هر رژیم دیگری در منطقه، سرنگون خواهد شد.