«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ دی ۱۱, شنبه

دلخوشکُنکِ تنگدستان برای خاموشی در برابر ستم و پذیرش خواری!

هشدار به توانگران ستمگر!

... شما ای توانگران، زاری و شیون کنید؛ زیرا تیره روزی چشم براه شماست. دارایی شما تباه شده و جامه های تان را بید خورده است! زر و سیم شما زنگ زده و زنگ آن ها بر ضدِّ شما سخن خواهد گفت؛ و همچون آتش، گوشت بدن شما را خواهد خورد؛ زیرا در واپسین روزها ثروت اندوخته اید! اینک مزد کارگرانی که در کشتزارهای شما درو کرده اند و شما فریبکارانه از پرداخت آن سرباز زده اید، بر ضدِّ شما فریاد برمی آورد. بله، فریاد دروگران به گوش خداوند توانا رسیده است. شما بر زمین در شکوه و هوسرانی زندگی کرده اید و خود را برای روز کشتار پروار ساخته اید!


برگرفته از «نامه یعقوب»، «انجیل لوقا»، برگردان «هزاره نو»، انتشارات ایلام، ۲۰۰۹ ترسایی (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

پی نوشت:

آن آخوند تلخکِ کاشی که از مردم خواسته بود تا حسابرسی کارِ به گفته ی وی «دانه درشت ها» یا همانا کلان دزدان رژیم را به الله واگذارند و رهبر نابکار و زبانباز رژیمِ دزدان اسلام پیشه، در برابرِ پیامبرانی چنین چیره بر منطق صوری، سخنور و زبانباز لُنگ خواهند انداخت.

ب. الف. بزرگمهر ۱۱ دی ماه ۱۳۹۵


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!