«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ آذر ۱۶, سه‌شنبه

رویش شمشیرنشان! ـ بازانتشار

جدول پیوست را درج کرده و نوشته است:
«بر پایه ی پژوهش هایی که «بنیاد  پی ای وی» در سال ۲۰۱۱ انجام داده بود، بیشترین درصد رویش شیعیان جهان از آنِ کشور عراق و بیشترین درصد رویش سُنّی های جهان از آنِ پاکستان است!» 

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر 

با خود می اندیشم:
روشن است که در هر کدام از آن دو کشور، شمشیر در دست کیست!

این هم سناریویی از دستگیرشدگان مرد* که می تواند هم در عراق و هم در پاکستان پیش آمده باشد. یا بخت و اقبال! چیزی بسان «شیر» یا «خط»، پنجاه، پنجاه:
ـ نماز می خوانی؟ 

ـ بله! بله!

چند رکعت در روز نماز می خوانی؟

ـ ۴۰ رکعت هم بیش تر می شود!

ـ این که بیش تر از اندازه ای است که الله تعیین کرده ...

ـ بله! ما نماز آیات، نماز خوف، نماز وحشت و نماز نافله و نماز شب هم برای محکم کاری می خوانیم  ...

ـ خوب است. الحمدلله! می دانی که نماز خوف با وحشت یکی است؟ دست هایت را به سینه می چسبانی، نمار می خوانی یا همانطور آویخته از دو سوی بدن؟

ـ مع ... بع ... ولله اینجایش را فکر نکرده بودیم! ما هنگام نماز خواندن آنقدر در خدا غرق می شویم که نمی فهمیم دست هایمان کجاست. سر از پا نمی شناسیم. حالا هر جور شما بفرمایید، همانجور نماز می خوانیم  ...

ـ هرجور من بفرمایم، هان؟ ... که سر از پا نمی شناسی؟! آهای برادر دینی! این را ببرید سر از پا نمی شناسد. خوب گِرد در بیاوری ها ... توپ فوتبال خوبی می شود!

ب. الف. بزرگمهر    یکم شهریور ماه ۱۳۹۳

 http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/08/blog-post_884.html

* برای زنان تفاوتی نمی کند با دست های چسبیده به سینه نماز بخوانند یا آویخته. الله برای آن ها وطیفه های دیگری مقرر فرموده است.

معترضه:

اگر آن الله را گیر بیاورم، مادرش را به عزایش می نشانم!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!