تصویر درج شده، برخاستن خورشید در پهنه ای نمکی در کشور بولیوی را نشان می دهد («گوگل پلاس»).به یاد سخنان یکی دیگر از خفاش های مادینه ی نظام در مسوولیت «سازمان حفاظت از محیط زیست» که همراه شوی نابکارش بجای خون پول می مکند، افتادم که برای لاپوشانی مدیریت نابخردانه ی خاستگاه ها و سفره های آب های زیرزمینی کشور و انداختن گناه به گردن آب و هوا ـ این بار بخت با اهریمن بخت برگشته بود! ـ آینده ی فلات ایران را چیزی بسان همین تصویر پیش بینی نموده بود.
با اندک مایه ای از پنداربافی می توان گورهای آقایان بزرگ دستاران و دیگر پند و اندرزگویان نظام الله کرم را به پندار آورد که همگی در چنان بیابان نمکی خاک بر سر شده* و هر از گاهی، چیزی برانگیزاننده در زمین یا آسمان، آن ها را به جنبش وامی دارد؛ گویی خداوند از بردن روح پلیدشان به بهشت یا دوزخ پشیمان شده و گفته است:
همانجا بمانید و مردم آزاری را پی گیرید که از اهم واجبات است!
ب. الف. بزرگمهر ۱۵ بهمن ماه ۱۳۹۳
http://www.behzadbozorgmehr.com/2015/02/blog-post_72.html
* کم و بیش در مایه ی «به خاک سپرده شدن»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر