«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ اردیبهشت ۱, جمعه

مرا با این جماعت چه حاجت به شمشیر است؟ ـ بازانتشار

خطیبی بر سر منبر به جای شمشیر، چوبدستی بر دست داشت.

پرسیدند كه چرا شمشیر بر نگرفتی؟

گفت:
مرا با این جماعت چه حاجت به شمشیر است؟ اگر خطایی بكنند با این چوبدستی مغزشان برآرم.

جاودانه عُبید زاکانی

http://www.behzadbozorgmehr.com/2015/05/blog-post_94.html
در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!