برف

زردها بی خود قرمز نشده اند
قرمزی رنگ نینداخته است
بی خودی بر دیوار.

صبح پیدا شده از آن طرفِ کوهِ ”اَزاکو“ اما
”وازِنا“ پیدا نیست
گرته ی روشنی مرده ی برفی
همه کارش آشوب
بر سر شیشه ی هر پنجره بگرفته قرار.

وازنا پیدا نیست
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان خانه ی مهمان کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته انداخته است:
چند تن خواب آلود
چند تن ناهموار
چند تن ناهشیار.

نیما یوشیج

* وازِنا نام کوهی پیرامون یوش، زادگاه نیما (علی اسفندیاری) در مازندران است. اَزاکو یا به گفته ای آزادکوه، کوه دیگری در همان پیرامون، گرچه دورتر است.

برنام این سروده «برف» است که نمی دانم آیا خودِ نیما آن را برگزیده است یا دیگران. به هر رو، آن را سازگار با متن سروده نمی بینم و نمی پسندم. بگمانم همان نخستین لنگه ی سروده، برای برنام بهتر باشد که چون آن را پیش تر برای یادداشتی بکار برده ام، ناچارم همان «برف» را بکار برم.

ب. الف. بزرگمهر ۲۱ خرداد ماه ۱۳۹۶