«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مهر ۹, دوشنبه

دل به دل راه دارد! ـ بازپخشش

گسترش فرهنگ ایران و ایراندوستی با بازخوانی ترانه های ایرانی

گفت و گو با ریتا، خواننده ایرانی تبار اسراییلی

ریتا، خواننده مشهور اسراییلی، این روزها در شهرهای مختلف کشورش آلبوم جدید ترانه های ایرانی خود را اجرا می کند.

ریتا که در کودکی ایران را ترک کرده است، می گوید آرزو دارد که روزی در زادگاهش، تهران، کنسرت برگزار کند.

این خواننده اسراییلی، به تازگی آلبومی از ۱۰ ترانه قدیمی ایرانی از جمله «شانه»، «اوستا کریم»، «بی قرار»، «کبوتر سفید من»، «گل مریم»، «شاه دوماد» و «در این دنیا» را بازخوانی کرده است.

ریتا به بی بی سی فارسی می گوید که هر یک از این آهنگ ها یادآور خاطره ای خوش از زندگی اش است.

او در پاسخ به این پرسش که از ترانه «در این دنیا» چه خاطره ای دارد، می گوید:
«وقتی که می خواستیم به اسراییل بیاییم، من هشت سالم بود. دایی ام که مثل پدرم بود و به او علاقه زیادی داشتیم، ایران ماند و ما آمدیم. این شعر من و دایی ام بود؛ دایی جان عنایت. هر دفعه که در این سال ها همدیگر را می دیدیم یا به هم تلفن می کردیم این شعر را دو نفری با هم می خواندیم.»

این ستاره اسراییلی، معمولا در آلبوم های عبری خودش هم یک قطعه فارسی می گنجاند. «گل سنگم» با اجرای او سالهاست که در بین اسراییلی ها طرفداران زیادی دارد.

ریتا می گوید با شیر مادر و صدای مادرش بزرگ شده است. او می گوید:
«مادر همیشه توی خانه بشکن می زد و آواز می خواند ... وقتی که ناراحت بود، وقتی که خوشحال بود، همیشه می خواند.»

ریتا می گوید کوشش می کند که از طریق بازخوانی ترانه های ایرانی فرهنگ پربار کشور زادگاهش را به مردم اسراییل نشان دهد.

برگرفته از «بی بی سی»

این نوشتار از سوی اینجانب ویرایش شده است. عنوان و زیرعنوان آن نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر

https://www.behzadbozorgmehr.com/2012/03/blog-post_05.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!