«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ آبان ۳۰, سه‌شنبه

چرا سوزن به تخمت فرو می کنی و آخ می گویی؟!

رکس تیلرسون، وزیر امور بیرونی «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها!] روز دوشنبه ۲۹ آبان ماه امیدواری نشان داده که گرهِ بحران هسته‌ای و موشکی کره شمالی [بخوان: «جمهوری سرفراز دمکراتیک خلق کره»] از راه دیپلماتیک گشوده شود.

«آنچه امروز رییس جمهوری در نشست کابینه بر زبان راند، گام تازه ای از مجموعه راهکارهایی برای افزایش فشار بر کره شمالی  است که من آن را اُردوی (کمپین) فشارهای آشتی جویانه نامیده ام و رییس جمهوری هم آن را اُردوی فشار بیشینه می نامد [که] بیگمان هر دوی آنها یکی هستند، می باید کره شمالی را برای راهکارهایی که در چند ماهه گذشته و کمابیش یک سال گذشته انجام داده، پاسخگو نمود ... می‌ پندارم این راهکارها بسیار نمادین هستند؛ زیرا از سویی بار دیگر می گوید که کره شمالی، چه رژیم شورشی و سرکشی است؛ ولی بگمان بسیار، نشانه های آن چارچوب بسته ای دربر خواهد داشت.»

گفته های وزیر امور بیرونی «یانکی» ها: «تی ـ رکس»، برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۶ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر)

بحرانی در کار نبود. بحران را خود شما پدید آوردید: بحرانی ساختگی به بهانه هایی پوچ! و کوشیدید پیرامون  آن، داستان بسازید و از «جمهوری سرفراز دمکراتیک خلق کره»که سیاستی آشتی جویانه داشته و دارد، غولی بی شاخ و دُم بسازید. اگر جای این وزیر بخت برگشته و تاکنون، چندین بار کوچک شده از سوی رییس نابخردش بودم به آن لات بی سر و پای «یانکی» می گفتم:
چرا هِی سوزن به تخمت فرو می کنی و آخ می گویی؟! کسی به من و تو کاری ندارد؛ این ماییم که به جان مردم جهان افتاده ایم.

ب. الف. بزرگمهر    ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۶

زیرنویس تصویر:
این هم یک تصویر مَکُش مرگ ما از «تی ـ رکس»! بسیار خوب است که دهانش را بسته و دندان نشان نمی دهد.


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!