«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی
والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه
۲ نظر:
خورشیدها چه ناکام می میرند!
چه بی هیاهو!
چه بی هنگام!
پرنده شعر بزرگی است
پرنده اندوه است
پرنده درد و دریغ است
پرنده مویه روح است
جای شاعر پارتیزان، برای همیشه خالی است!
گل، ز یک تندباد است بیمار
نیمایوشیج
و چه اندازه آزردند وی را
آن نارفیقان که رفیق نامشان بود!
او به توده مردم ایران وابسته و دلبسته بود. خوشا به او که برای همیشه در قلب آنها جای گرفته است!