کار را یکسره کن! ـ بازپخشش

به نیایش های «پاپ فرانسیس» در گزارش زیر اندکی باریک شوید! آرزوهایی بی بو و بی خاصیت تر و پاورچین پاورچین تر از این نمی شود تا مبادا خدای نکرده به گاو و گوسپند به گفته ی وی «جامعه جهانی» یا همانا «ششلول بندهای جهان» آسیبی برسد. اینکه گفتگو پیرامون سوریه میان چه کسانی و بگونه ای مشخص درباره ی کدام جُستارها از دید وی باید انجام پذیرد، در سخنان وی به میان نیامده و تنها پای «ششلول بندهای جهان»  به میان آمده تا آن گفتگوها را رهبری کنند! ولی مگر پیامدهای نابکاری های آن ششلول بندهای بی وجدان برهبری «یانکی» ها و نوکرانی چون رژیم مافیایی ترکیه و شیخک های یکی از دیگری بی پدرمادرتر عربستان و از همه بدتر «داعش» دست پرورده شان که مردم بسیاری در حلب و جاهای دیگر را آنگاه که چون موش در تله افتادند، سپر بلای خویش نموده و هزاران هزار تن را سر بریده یا به گلوله بستند، جلوی دیدگان آقای «پاپ» نیست؟! 

اینکه اسراییل و پلستینی ها پیرامون کدام دشواری ها و چالش های باریکی با یکدیگر به گفتگو بنشینند نیز از زبان مارگزیده ی نماینده ی «پدر آسمانی» (گور پدر آن پدر آسمانی سگ ...!) افتاده است و به سیاست پلید کشورهای اروپای باختری، استرالیا و دیگر کشورهای مدعی دمکراسی در برخورد با پناهنگان و کوچندگان نیز کم ترین اشاره ای نمی کند.

نمی دانم چرا واپسین اشاره های آقای «پاپ» مرا به یاد پند و اندرزهای نماینده ی «پدر آسمانی» دیگری به نام «الله» در میهن نگونبخت مان انداخت که در مراسم پایان ماه رمضانِ چندین سال پیش، درباره ی زیان های شکم پُری و از آن میان بگمانم کابوس دیدن در خواب به دزدان خوب پروار شده ی اسلام پیشه، هشدار داده بود؛ هشداری دیرهنگام!     

اگر جای این پدر۱ بودم و چون وی می اندیشیدم، کار نیایش را ساده تر می کردم و بجای آن اشک و آه های بی بو و بی خاصیت از درگاه آن پدر گوربگور شده ی آسمانی می خواستم:

خدایا! توانگران که شکم شان سیر است و به نیایش های ما نیازی ندارند؛ ما هم دیگر از دوپهلو سخن گفتن و درخواست هایی که بندگان برگزیده ی تو۲ آن را بگوش نمی گیرند، خسته شده ایم. خودت اندیشه ای به حال و روز میلیون ها بی نوا و گرسنه ی این جهان بکن!۳

ب. الف. بزرگمهر    ششم دی ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/12/blog-post_311.html

پی نوشت:

۱ ـ «پاپ» در زبان لاتینی، کوتاه شده واژه ی همریشه با زبان پارسی «پدر» یا همانا «پاپا» یا «بابا»ی امروزی است که این یکی بدرازای زمان، رد و نشان عربی یافته است؛ زیرا عرب ها به هر شَوَندی از بر زبان راندن «پ» ناتوانند.   

۲ ـ همانا «توانگران» که نباید نام شان را اینگونه بر زبان راند؛ چون «پدر آسمانی» خشمناک می شود!

۳ ـ به این آرش که کار را یکسره کن!

***

پاپ در مراسم روز کریسمس آرزوی صلح و آرامش و پایان جنگ و تروریسم کرد

«پاپ فرانسیس»، رهبر کاتولیک های جهان، روز یکشنبه در مراسم نیایش روز کریسمس در واتیکان با اشاره به رنج و سختی که تروریسم و جنگ بویژه در خاورمیانه پدید آورده، آرزوی صلح و آرامش کرد.

پاپ در سخنانی رو به کمابیش ۴۰ هزار تن در «میدان سن پیتر»  واتیکان بویژه به وضعیت سوریه و حلب اشاره کرد و از «جامعه جهانی» [بخوان: ششلول بندهای جهان!] خواست تا گشایشی از راه گفتگو برای آن بیایند.

«پاپ» همچنین از اسراییل و پلستینی ها خواست، دوران تازه ای را بیاغازند و به «هم اندیشی» دست یابند. او به وضعیت عراق، لیبی، یمن و نیجریه و «ستمگری تروریسم»، همچنین تنگدستی و گرسنگی در جهان و خطراتی که کوچندگان در راه های کوچ خود با آن روبرو هستند، اشاره کرد.

«پاپ فرانسیس» از اینکه جشن زادروز عیسا مسیح یا کریسمس بیشتر جنبه مادی گرایی یافته نیز گله کرد.

برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»، پنجم دی ماه ۱۳۹۵ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر)