«اعتراض ها یا درخواست های مردمی
همواره بوده و اکنون نیز هست ... باید این حرف ها گوش داده و رسیدگی شوند و
در حد وُسع و توان پاسخ داده شود.»۱
«در اعتصاب شش روزه کارگران
شرکت نیشکر هفت تپه در آذر ماه سال جاری فرماندار شوش و اسدبیگی، مدیر عامل
کارخانه با حضور در جمع کارگران متعهد شده بودند تا پایان سال با پرداخت دستمزدهای
معوقه کارگران، پرداخت حقوق های آنان را بروز کنند اما با گذشت نزدیک به دو ماه از
آن تاریخ و نزدیک شدن به پایان سال، کارگران این شرکت همچنان سه ماه حقوق معوقه
دارند.
...
... کارگران اعتصابی نیشکر هفت تپه با توجه به نزدیک شدن به پایان
سال، امروز خواهان پرداخت دو ماه از حقوق های معوقه خود بودند و از آنجا که فقط
حقوق آبان ماهِ حدود ۵۰ درصد از کارگران به حساب هایشان واریز شد، آنان بدون پایان
اعتصاب و با تاکید به پرداخت فوری حقوق های معوقه خود، حوالی ظهر محل کارخانه را
ترک کردند.»۲
می بینی «آقا بیشعور»، چگونه کارگران را «در حد وُسع و توان»
سرمی دوانند و آنچه بر دوش گرفته و به آن سوگند یاد نموده اند را نیز زیر پا می
نهند؟! این، نمونه ای دیگر از چگونگی رسیدگی و پاسخ مسوولینی است که آن ها را «پاکدست»
نامیده بودی و سخن، بر سر «این حرف ها» نیز نیست؛ سخن بر سرِ پیش پا افتاده
ترین هوده ی کارگران و زحمتکشان است:
هوده ی پرداخت نشده در برابر کار انجام شده ای که با زیر پا
نهادن همه ی قانون های اساسی و کار و بزبان کژدم گزیده ات: «و اینا»، گاه
به بیش از یکسال و دو سال در اینجا و آنجای کشور سر می زند و خانوارهای کارگران و
زحمتکشان را به تنگدستی و درماندگی کشانده است. بماند که بر بنیاد حدیث و داستان
های شتری از زبان این یا آن امام و یار نزدیک پیامبر یا فلان گوزمشنگ سپندینه،
هوده ی کارگر باید پیش از آنکه عَرَقش خشک شود، پرداخته شود! باید به تو و دیگر
دزدان "پاکدست" و "ساده زیست" گوشزد نمود:
ز تعارف کم کن و بر مبلغ افزا! عَرَق کارگران پیشکش تان!
هوده ی کارگران و دیگر زحمتکشان چرا بهنگام پرداخته نمی شود؟!
ب. الف. بزرگمهر ۱۳
بهمن ماه ۱۳۹۶
پی نوشت:
۲ ـ برگرفته
از تارنگاشت «اتحادیه آزاد کارگران ایران» ۱۲ بهمن ماه ۱۳۹۶ و بازانتشار در پیوند
زیر:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر