بیانیه تشکل های مستقل کارگری پیرامون تعیین حداقل مزد سال ١٣٩٧

هنوز مدت کوتاهی از خیزش های مردمی در سطح کشور علیه گرانی و فقر و فلاکت سپری نشده است که نهادهای دست ساز کارگری و دولت و کارفرمایان، خیمه شب بازی های هر ساله خود را برای تعیین حداقل مزد آغاز کرده اند و با همان سبک و سیاق همیشگی و نشاندن چند مترسک در مقام نماینده کارگران در نهادی به نام «شورای عالی کار»، در صدد تحمیل حداقل مزد چندین برابر زیر خط فقر به میلیون ها کارگر و مزدبگیر زحمتکش هستند.

روندی که طی هفته های گذشته در مورد چگونگی تعیین حداقل مزد سپری شده، بیانگر این است که در به همان پاشنه سابق خواهد چرخید و پس از چند صباحی معرکه گیری توسط نهادهای دست ساز کارگری، نماینده های آنان امضای خود را به پای حداقل مزد چندین برابر زیر خط فقر خواهند گذاشت.

پیشبرد چنین سیاست هایی در طول دهه ها و سالهای گذشته، دیگر چیزی جهت از دست دادن برای طبقه کارگر ایران باقی نگذاشته است که حال تقلای ریاکارانه نهادهای دست ساز کارگری برای تعیین سبد هزینه زندگی و طرح برخی واقعیات از سوی آنان و رسانه های حکومتی بتواند به عنوان سوپاپ اطمینان و ترمزی در مقابل مطالبه گری کارگران، اعتراضات خیابانی آنان و توده های مردم زحمتکش به جان آمده از وضعیت موجود عمل کند.

تعیین دستمزد به روال سال های گذشته و افزایش ده ـ پانزده درصدی حداقل مزد کنونی، در حالی که این مبلغ در شرایط حاضر کفاف هزینه ده روز زندگی یک خانوار چهار نفره را نمی دهد و تا به همینجای سال، ارزش دلار بیش از ۳۰ درصد بالا رفته است و بزودی این افزایش قیمت بر روی سفره های ما کارگران خود را نشان خواهد داد، معنایش چیزی جز لگد مال کردن تمام و کمال منزلت انسانی ما کارگران، گرسنگی مفرط فرزندان مان، بازماندن آنان از تحصیل، گسترش پدیده کودکان کار، یاس و درماندگی از گذران زندگی و افزایش خودکشی ها، گسترش پدیده زباله گردی و کارتن خوابی و تن فروشی و کلیه فروشی و سلب حق حیات از ما کارگران نیست.

از نظر ما امضا کنندگان این بیانیه و طبقه کارگر ایران، اعضای «شورای عالی کار» از نماینده های دست ساز کارگری تا نماینده های کارفرمایان و وزیر کار با معرکه گیری هایی که بر سر تعیین سبد هزینه و حداقل مزد انجام می دهند و دست آخر امضای خود را به پای حداقل مزد چندین برابر خط فقر می گذارند، همگی شریک جرم مصائب بیشماری هستند که با حداقل مزد زیر خط فقر، زندگی  میلیون ها خانواده کارگری را در خود فرو می برد.

این واقعیت عریان که نماینده های مجلس و مدیران دم و دستگاه دولتی و نهادهای شبه دولتی و وابسته به حوزه قدرت از حقوق های نجومی برخوردارند و غارت و چپاول ثروت های اجتماعی توسط آنان بیداد می کند و در این طرف، حکومتگران برای برخورداری ما کارگران از یک زندگی بخور و نمیر، هزار و یک بهانه می تراشند و صدها میلیارد تومان خرج نیروی سرکوب برای به تمکین واداشتن ما به زندگی با دستمزد چندین برابر زیر خط فقر می کنند، فقط یک راه پیش پای ما کارگران می گذارد و آن سازماندهی و دست بردن به اعتصابات و اعتراضات سراسری است.

اعتراضات و اعتصابات محلی و سراسری برای  دستیابی به دستمزدی مطابق با استانداردهای زندگی امروز بشر، حق مسلم ما کارگران است و ما امضا کنندگان این بیانیه بدینوسیله با تاکید بر تداوم و تشدید مبارزات مان علیه تصویب حداقل مزد چندین برابر زیر خط فقر از عموم کارگران در سراسر کشور، بویژه کارگران صنایع کلیدی همچون نفت و گاز و پتروشیمی، صنایع خودروسازی و فولاد و معادن نیز می خواهیم تا به نحو مقتضی و از طریق تجمع در محل کار و یا اعتصاب و اعتراض خیابانی بطور متحدانه ای خواهان افزایش حداقل مزد بر  مبناي سبد هزینه که امروزه ۵ میلیون تومان است، بشوند.

همچنین، ما تشکل های مستقل کارگری امضا کننده این بیانیه به عنوان نماینده بخش هایی از طبقه کارگر ایران و فریاد حق خواهی میلیون ها کارگر با هشدار به حکومتگران که با نادیده گرفتن خیزش های مردمی علیه گرانی و فقر و فلاکت، همچنان سیاست تحمیل حداقل مزد چندین برابر زیر خط فقر را دنبال می کنند، اعلام می داریم، دیگر دوران روال تاکنونی تعیین حداقل مزد و تحمیل فقر و فلاکت به طبقه کارگر ایران به سر آمده و بدیهی است پیشبرد هرگونه سیاستی جز پایان دادن به فقر و فلاکت و تمکین به مطالبات بر حق ما کارگران با خیزش های بزرگ تر و زیر و رو کننده تری از سوی طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران مواجه خواهد شد.

پنجم اسفند ماه ۱۳۹۶

اسامی تشکل های مستقل کارگری امضا کننده به ترتیب حروف الفبا:

اتحادیه آزاد کارگران ایران

انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه

سندیکای نقاشان استان البرز

کانون مدافعان حقوق کارگر

کمیته پیگیری ایجاد تشکل های مستقل کارگری ایران

برگرفته از تارنگاشت «اتحادیه آزاد کارگران ایران»