«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ اسفند ۲۷, یکشنبه

پنداشتی که خواهی توانست با دامن زدن به ملی گرایی، سرزمین دیگران را لگدمال کنی؟!

پنداشتی که خواهی توانست مردم ترکیه، ترک و کرد و دیگر ملیت ها را بجان یکدیگر بیندازی و با دامن زدن به ملی گرایی از وامانده ترین گونه ی آن: «عثمانیگری» که از کوچک ترین چشم انداز تاریخی برخوردار نیست، سرزمین دیگران را لگدمال کنی؟! خون بریزی و آدم بکشی و زمین و زمان بخری؟! زهی پندار بیهوده و تبهکارانه! رژیم مافیایی لرزانت که برای پاسداری از آن ناچار شده ای، هزاران هزار مردم پیشرو از ترک و کرد را بزندان بیفکنی، دیر زمانی بدرازا نخواهد کشید و سرانجام، سرنگون خواهد شد! و تو سگ پلید نیز بسزای تبهکاریت خواهی رسید! دیر یا زود دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد.

ب. الف. بزرگمهر    ۲۷ اسپند ماه ۱۳۹۶

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!