«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ فروردین ۳, جمعه

برای آزادی زندانیان سیاسی پایدار ایران باید زبان به پرخاش گشود و به خیابان آمد!


برای آزادی عبدالفتاح سلطانی، نرگس محمدی و دیگر زندانیان سیاسی پایدار ایران باید زبان به پرخاش گشود و به خیابان آمد! گُه می خورد آن مردک کینه جو و به گور پدرش می خندد که هر آدم آزاده ای را به بهانه ای بزندان افکنده و با پررویی بیمانندی ادعا می کند:
«... امروز در کشور ما آزادی فکر هست، آزادی بیان هست، آزادی انتخاب هست؛ هیچ‌کس به‌خاطر اینکه فکرش و نظرش مخالف نظرِ حکومت است، مورد فشار و تهدید و تعقیب قرار نمی گیرد.» (از عرّ و گوزهای نوروزی بصیرت العظما!)

ب. الف. بزرگمهر   سوم فروردین ماه ۱۳۹۷

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!