برای آزادی عبدالفتاح سلطانی، نرگس محمدی و دیگر زندانیان سیاسی پایدار ایران باید زبان به پرخاش گشود و به خیابان آمد! گُه می خورد آن مردک کینه جو و به گور پدرش می خندد که هر آدم آزاده ای را به بهانه ای بزندان افکنده و با پررویی بیمانندی ادعا می کند:
«... امروز در کشور ما آزادی
فکر هست، آزادی بیان هست، آزادی انتخاب هست؛ هیچکس بهخاطر اینکه فکرش و نظرش
مخالف نظرِ حکومت است، مورد فشار و تهدید و تعقیب قرار نمی گیرد.» (از عرّ
و گوزهای نوروزی بصیرت العظما!)
ب. الف. بزرگمهر سوم فروردین ماه ۱۳۹۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر