برای ما کارگران، هوای اردیبهشت بوی اتحاد و همبستگی را با
خود بهمراه دارد. روز جهانی کارگر و کل پیشینه ی تاریخی آن، تمام کارگران را در
جهان به حرکتی متفاوت تر از پیش فرامی خواند.
این روز، روز یکی شدن ما کارگران و بروز قدرتمان در مقابل سیستم
در حال انحطاط سرمایه داری به مثابه سیستمی ضد انسانی است که حق حیات و زندگی میلیاردها
انسان را با تمرکز سرمایه در دستان اقلیتی ناچیز در اقصی نقاط دنیا به تباهی
کشانده و در جایی مانند ایران، ضد انسانی ترین اشکال بی حقوقی و بردگی را به ما
کارگران تحمیل کرده است.
اول ماه مه، روز جهانی کارگر، برای ما کارگران روزی جهانی
برای اتحاد و همبستگی و ایستادگی در برابر این بی حقوقی ها و پایان دادن به ستم و
بردگی است.
در سیستمی که همه اختیارات در دست طبقه حاکم قرار دارد، ما
کارگران چاره ای جز اتکا به نیروی متحدمان برای دست یابی به مطالباتمان نداریم.
این درسی است که کلِ تاریخ مبارزاتی ما کارگران در سرتاسر
جهان به ما آموخته که در مقابل اتحاد و یکپارچگی طبقه کارگر هیچ قدرتی را یارای ایستادگی
نیست و هر ذره از بهبود شرایط کار و زندگی مان به یکی شدن فریادهایمان گره خورده
است .به همین جهت است که
در طول بیش از دویست سال گذشته که از شکل گیری طبقه کارگر می گذرد، همچنان یکی از
مهم ترین و اصلی ترین ابزارهای حفظ حاکمیت سرمایه بر زندگی و سرنوشت ما کارگران و
تحمیل بی حقوقی بیشتر به ما جلوگیری از اتحادمان و ایجاد تفرقه در صفوف میلیونی ما
به اشکال مختلف بوده است.
کارگران آگاه و پیشرو را به زندان می اندازند؛ تشکل یابی را
ممنوع می کنند؛ با حذف رهبران مان و خانه نشین کردن آنها تلاش می کنند، عده ای اجیر
شده را در راس مبارزات ما قرار دهند میانمان دست به ایجاد رقابت می زنند و همسو با
این اقدامات، نیروی سرکوب پرورش می دهند و با اجیر کردن بخشی از طبقه ما به عنوان
نیروی سرکوب، آنان را در خیابان ها و در اعتراضات مان به مصاف ما گسیل می دارند و
با متوسل شدن به ابزارهای بسیار دیگری بطور مداوم سعی در پراکندن صفوف متحد ما
دارند؛ زیرا خود می دانند، مرگ شان در اتحاد ماست.
البته که ما کارگران نیز به قدرت متحد خود اشراف داریم و از
همین رو در طول سال گذشته در واحدهای مختلف تولیدی در سطح کشور علیرغم سرکوب و خطر
بازداشت و اخراج، مبارزات متحدانه ای را برای دستیابی به مطالباتمان به پیش بردیم؛
اما اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روزی متفاوت با روزهای دیگر سال، روزی متفاوت
با دیگر لحظه های مبارزات مان در طول سال و اتحادمان نیز فراتر از اتحادمان در محیط
کارمان است. این
روز، روز فریاد متحدانه ی ما علیه ستمکاری همه کارفرمایان و علیه کل مناسبات و سیستمی
است که روزگار سیاه مشترکی را بدور از اینکه در کدام شهر و شرکت مشغول کار هستیم و
بدور از رنگ پوست و قومیت و مذهب مان برای همه ما کارگران رقم زده است.
روز جهانی کارگر، اعتراض سراسری کل کارگران است برای زندگی
از دست رفته و آینده بی افق فرزندانمان. همانطور
که لحظه به لحظه ی عمرمان، صرف ساختن دنیایی می شود که خود از آن بی بهره ایم، باید
در روز جهانی کارگر با صفوف متحد و به هم پیوسته، فریاد میلیونی مان را بر علیه کل
مصائب، نابرابری، فقر و تمامی بلایای این نظم ضد انسانی بلند کنیم.
زنده باد اول ماه مه، روز اتحاد و
همبستگی سراسری کارگران!
پروین محمدی
برگرفته از تارنگاشت «اتحادیه آزاد کارگران ایران» اُردی بهشت ماه ۱۳۹۷
این
یادداشت از سوی اینجانب، تنها در نشانه گذاری ها ویرایش شده است. برجسته نمایی های
متن نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر