«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مهر ۱۷, سه‌شنبه

یابو! به تو گفته بودم ... ـ بازپخشش

یابو! به تو جنگ ابزار نداده ایم که به هر بهانه ای سر مردم  بمب بریزی! می خواهی آبروی داشته و نداشته ام را بیش تر لگدمال کنی؟ آخر ناسلامتی، جایزه صلح نوبل گرفته ام و باید بتوانم در این واپسین ماه های پایانی ریاست جمهوریم آن را پاس دارم! بماند که سربازان مان در همین دوران ناچار شده اند (؟!) در لیبی، عراق، افغانستان و سایر جاها، هر روز آدم بکشند یا بمب بر سر مردم بریزند؛ ولی برای چهار تا موشک زِپرتی که وابستگان خودت در آنجا به اسراییل پرتاب کرده یا نکرده اند که آدم مردم غیرنظامی را بمباران نمی کند؛ گرچه می دانم این گوشزدها به گوش یابویی چون تو نخواهد رفت ...
 
از زبان قره نوکر «یانکی» ها «بَرَک حسین» نامور به «مبارک» به «ناتان یابو»:
ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/05/blog-post_92.html

شب ۱۵ اردیبهشت‌ماه گذشته، جنگنده‌های ارتش اسرائیل به چهار پایگاه «حماس» در باریکه ی غزه یورش بردند. ارتش اسرائیل می‌گوید این کار را در واکنش به یورش های شبه‌نظامیان انجام داده ‌است. این یورش ها در پی یورش های همانندی در بامداد همان روز انجام شده ‌است. بامداد همان روز، جنگنده‌های اسرائیلی، پنج پایگاه دیگر را در جنوب باریکه ی غزه، آماج یورش های خویش قرار داده بودند.

«خبرگزاری فرانسه» می‌گوید، گزارشی از کشته شدگان یا زیان های یورش های موشکی [شبه نظامیان پلستینی] منتشر نشده است.

هم «حماس» و هم «گروه جهاد اسلامی» به تازگی در بیانیه‌هایی جداگانه در مورد افزایش تنش‌ها در مرز باریکه ی [غزه] و اسرائیل «هشدار» داده بودند.

برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی «یانکی» ها: «رادیو فردا»، ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۳۹۵ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!