«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ شهریور ۶, سه‌شنبه

ما خودمان هم هر وقت بستی می زنیم، انقلابی می شویم! ـ بازانتشار

«... حضرت آقا فرمودند برخی مراکز فرهنگی در صورت دیدن اختلال، آتش به اختیار هستند؛ اما عده ای روز قدس با استناد به همین حرف به رئیس جمهور فحش دادند و از آن تعبیر آتش به اختیار کردند. اگر کسی آتش به اختیار بودن را مترادف با قانون شکنی، تخلف، توهین و تحقیر بداند نسبت به حرف های حضرت آقا بی‌توجه بوده است و افراد متعهد و انقلابی را نیز بدنام می‌کند. از طرفی عده‌ای هم بهانه به دست می‌گیرند که این ها نمی‌گذارند ما کارمان را انجام دهیم.»* خوب! حضرت آقا تازه از پای منقل بلند شده و کیفور بودند؛ حرفی زدند. ما خودمان هم هر وقت بستی می زنیم، یاد گذشته ها می افتیم و انقلابی می شویم ... (دنباله ی گفته های «پادوی همیشه درجه ی دو نظام»)

ب. الف. بزرگمهر    ۱۱ تیر ماه ۱۳۹۶


* گفته های محمدرضا باهنر، «پادوی همیشه درجه ی دو نظام»، برگرفته از «ایسنا»، دهم تیر ماه ۱۳۹۶

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!