«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ شهریور ۲۵, یکشنبه

تنها او نیست که چنین رژیم تبهکاری را نمی خواهد ...

می بینی بیشرف؟! تنها او نیست که چنین رژیم تبهکاری را نمی خواهد؛ میلیون ها تن از مردم ایران و حتا کسانی در میان بله قربانگوهای رژیم تبهکارت از فرجام کار، چشم شان آب نمی خورد و از آینده ی خود و فرزندان شان بیمناکند؛ آن ها از هستی چنان کیرِ خر اندرزگویی در بالای سرشان که در برابر ستاندن خُمس و زِکات به کلان دزدان جا خوش کرده در «دولت زهدان اجاره ای» یا هر دله دزد دیگری در این یا آن گوشه از ولایت، خدا قُوّت می گوید و بر رنج و بدبختی توده های مردم تهیدست شده چشم فرومی بندد، در رنجند و آن را برنمی تابند. آدم اگر از اندکی خِرَد برخوردار باشد و همه ی این ها را نیز بداند و چندین و چند بار، بیشرف گفتن های مردم در چهارگوشه ی کشور را نیز بگوش شنیده باشد، چنانچه اندکی وجدان نیز داشته باشد، باید پیش از آنکه با تیپا و پس گردنی و اینا از آن بالا بزیرش کشند، دُمش را لای پایش بگذارد و گورش را گم کند؛ همانگونه که شاه گوربگور شده این کار را کرد؛ ولی تو، نه تنها به شَوَند آن خدا قوت گویی به «کلان دزدان نظام» که به شَوَند نابخردی و بی وجدانی سرشتی ات که چشم فروربستن بر درد و رنج مردم از نمودهای آن است، زین پس تا آن هنگام که دوره ات سرآید، سزاوار فرنامِ کیرِ خری.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ شهریور ماه ۱۳۹۷

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!