حال تان که بحمدلله خوب است! دماغ تان هم که ساز می زند؟
خوب! تا ما ترامپ را داریم، غمی نداریم. راستش ما کمی ترسیده بودیم که نکند این غول
بیابانی کاری دست مان بدهد؛ ولی اینگونه که پیداست، الله وی را برای یاری ما
فرستاده است؛ همین ماجرای تحریم نفت و گاز
و اینا را در نظر بگیرید! به
اندازه ای هارت و پورت کرد و آن لعنت الله که اینک مصلحت نمی بینیم نامش را ببریم،
هِی پشت سر هم وزوز می کرد که باید «سی اف تی»، «پی اچ دی»
و اینا را امضاء
کنیم تا بهانه از دستش گرفته شود که شپش هایی که سال ها پیش توی جیب مان سه قاپ
بازی می کردند، همگی دست به یکی کرده و به شکم مان هجمه آوردند. دل توی دل مان
نبود؛ ولی حالا بحمدلله روشن تر از روز است که وی همه ی این جنگولک بازی ها را
برای کمک به ما انجام می داد تا عوام النّاس و حتا برخی نسناس های دوروی خودمان از
عاقبت کار بترسند و هِی پشت سر هم توی خیابان راه نیفتند و بد و بیراه به این حقیر
بگویند. البته منظور دیگرشان نیز این بود که بهای نفت که بالا می رفت را پایین
بیاورند که آوردند و در میان «اوپک» نیز شکاف انداختند که نمی دانیم آن لعنت الله
و آن مدیر پاکدستِ نامدار تا چه اندازه در این زمینه ها با «شیطان بزرگ» همکاری و
همراهی داشتند؛ ولی هر چه بود، نتیجه اش گذرا هم که شده، برای ما بد نبود و ما این
بار بجای خدای مَنّان، استغفرالله باید شکرگزار «شیطان بزرگ» و نماینده اش باشیم
که به داد ما رسید و کمی از فشار بر روی گُرده مان کم کرد. این دست خدا بود که از
آستین جناب آقای ترامپ بیرون آمد. البته ما «حشره های شعبی» را هم بحمدلله برای
روز مبادا کنار گذاشته ایم تا انشاء الله بهنگام خود، سر و دست و پا و هر جایی از
بدن دشمنان مان که نیش شان برسد را بگزند و ما را آسوده تر کنند. در دیدار با آقای
«برهم صالح» نیز گواه بودید که ما لام تا کام از دشمن و «استکبار جهانی»
و اینا
سخنی به میان نیاوردیم و با اشاره به اینکه
«... ملت عراق بعد از دورانهای
استبدادی، صاحب کشور است و استقلال و حق رأی و انتخاب دارد ...
»*، بی آنکه کم ترین اشاره ای به وجود دشمن و پایگاه
هایش در خاک آنجا کنیم و وی را برنجانیم، تنها به این بسنده نمودیم که بگوییم:
«... برخی دولتها و
کشورهای بدخواه به دنبال آن هستند تا مردم عراق طعم این پیروزی و دستاورد بزرگ را
نچشند و عراق و منطقه، رویِ آرامش را نبینند.»* یعنی با یک تیر، حتا
بیش از دو نشان و به یک معنی چهار نشان زدیم و بجای برخورد مستقیم با دشمن از «شناخت
دقیق و صحیح دوست و دشمن در سیاست خارجی»* بطور
کلی سخن گفتیم؛ البته دست مان کمی در رفت و «از ایستادگی در مقابل دشمن وقیح»* یاد کردیم و منظورمان هم البته جناب آقای ترامپ
نبود؛ همان دولتها و کشورهای بدخواه را گفتیم. لازم نیست که لقمه را بیش تر بجویم
و در دهان شما بگذاریم؛ خودتان می دانید کدام کشور را می گوییم. خوب! انشاء الله برای
امروزتان همین اندازه بس است؛ چون اگر بیش تر بگوییم، حدای ناکرده، بصیرت اضافی کار
دست تان می دهد. حالا بلند شوید بروید دنبال کار و بار خودتان تا ما هم برویم پیپی
برای خودمان چاق کنیم.
ب. الف. بزرگمهر چهارم آذر ماه ۱۳۹۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر