«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ بهمن ۱, دوشنبه

شما خرموش های نیایشگر اهریمن ...

دمکرات شده اید، مگر نه؟ دل تان می خواهد تبهکاری های بیمانند تاریخی که بهترین فرزندان توده های مردم ایران را در شکنجه گاه ها و زندان ها به کشتن داد بدست فراموشی سپرده شود؟

دل تان می خواهد آنچه «جامعه جهانی» نامیده شده، شما را چون دمکرات هایی اسلام پناه برسمیت بشناسد؛ مگر نه؟ برای همین به دست و دلبازی ها و ریخت و پاش های بیشمار از کیسه ی مردم تهیدست شده ی ایران، دست می یازید تا شما را خدای ناکرده پشت در نگذارند، مگر نه؟ ولی مگر، همان تبهکاری ها را بگونه هایی دیگر و در چارچوب هایی دیگر همچنان پی نمی گیرید؟

در جهانی که رنج و آزار جانوران نیز در برخی از کشورها بزهکاری بشمار می رود و سزاوار پادافرهی گاه سنگین، شما خرموش های نیایشگر اهریمن، توده های مردم و فرزندان شان را دستگیر می کنید؛ بزندان می افکنید و با تازیانه و باتوم و خدا هم نمی داند کدام ابزارهای دیگر، رنج و آزار می دهید. پنداری بس خام است که مردم ایران همه ی آنچه بر سرشان آورده و می آورید را بدست فراموشی خواهند سپرد و بدتر از آن، شما خرموش های شکمباره را خواهند بخشید. فیلم زیر درباره ی شبکور خون آشام تان را ببینید! آینه ای است در برابرتان تا چهره ی خود را در آن ببینید و دست و پا زدن های بیهوده برای دمکرات وانمودن خود را کنار بنهید.

مرگ بر شما که آرمان ها و آرزوهای نیک توده های مردم ایران را به باد دادید و میهن مان را به چنین تیره روزی کشاندید!

ب. الف. بزرگمهر   یکم بهمن ماه ۱۳۹۷



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!