نامه ی سرگشاده برای پایان بخشیدن به بگیر و ببند و رنج
و آزار کنشگران اجتماعی و درخواست آزادی بی درنگ اسماعیل بخشی و سپیده قُلیان
از ماه‌های آبان و آذر ۱۳۹۷ که
دامنه‌ی اعتراضات عدالت‌خواهانه‌ی کارگری در بسیاری از شهرها از جمله استان
خوزستان گسترش یافت، موج سرکوب، بازداشت، شکنجه، اعترافگیری و تهیه‌ی نمایش‌های
به اصطلاح افشاگرانه‌ی وزارت اطلاعات علیه کارگران و اعتصابات کارگری نیز شدت
گرفته است.
آخرین نمونه ازاین اقدامات، بازداشت مجدد اسماعیل بخشی از
نمایندگان کارگران نیشکر هفت تپه و سپیده قلیان دانشجوی معترض و گزارشگر آزاد، پس
از پخش نمایش امنیتی «طراحی سوخته» از برنامه‌ی «۲۰:۳۰» صدا و سیمای
جمهوری اسلامی است. آنچه بازداشت اخیر این دو فعال کارگری و مدنی را حائز اهمیت و
نیازمند حمایت بیشترمی‌کند، اقدام شجاعانه‌ی آنان در افشای سیاست شکنجه‌ی فیزیکی
ـ روانی در زندان‌هاست. دستگاه‌های امنیتی ایران بر این تصورند که با اعمال
شکنجه، اعترافگیری اجباری، تهمت‌های جنسی و پرونده‌سازی‌های ناموسی و تحریک
خانواده‌ها، ارتباط فعالان جنبش‌های اجتماعی را با افراد و نهادها جاسوسی و توطئه
جلوه دهند تا از این طریق، صدای کارگران را در بیان آزاد خواسته‌هایشان خاموش،
اعتراضات‌شان را متوقف، اعتماد به نمایندگان منتخب شان را سلب و با ایجاد جو بی‌اعتمادی
و تفرقه قدرت‌شان را تضعیف کنند. اما واقعیت نشان داد، سناریوهای امنیتی، رسوا‌تر
از آنند که خللی در اراده‌ی مردم برای تحقق خواسته‌های بحق‌شان ایجاد کنند.
اسماعیل بخشی و سپیده قلیان پس از آزادی از زندان خاموش
نماندند. درخواست بحق اسماعیل بخشی برای
مناظره با وزیر اطلاعات در مورد شکنجه، به بازگرداندن سویه‌ی اتهام به سمت
خود او بدل شد و در نهایت، پخش نمایش امنیتی «طراحی سوخته» را رقم زد. اسماعیل
بخشی از طریق وکیلش اعلام کرد که از صدا و سیما شکایت می‌کند و سپیده قلیان با
انتشار فایل صوتی و افشای شکنجه در زندان، خشم بیشتر دستگاه امنیتی ایران را
برانگیخت. آن دو را مجددا در ۳۰ دی ماه
۱۳۹۷ بازداشت کردند که بنا به گزارش‌های شاهدان با خشونت بسیار همراه بوده
و نگرانی جدی از وضعیت آنان را شدت بخشیده است. ویدیویی که از سپیده قلیان پس از
بازداشت او و برادرش منتشر شد، مهر تاییدی بر ادعاهای آنان در باب شکنجه بود. سپیده
در این ویدیو به شرح هر آنچه بر آنها گذشته بود، پرداخت و خواستار برگزاری دادگاه
علنی شد.
نمونه‌ی بالا نشان می‌دهد که نهادهای امنیتی دولت و سپاه
با طرح اتهاماتی مانند “اقدام علیه امنیت
ملی” می‌کوشند مطالبات کارگران را در مخالفت با خصوصی‌سازی‌ها، پرداخت حقوق
معوقه، دستمزد متناسب با رشد تورم، حق تشکل مستقل، شورایی‌کردن اداره‌ی محل کار
توسط کارگران و حق برخورداری از تامین اجتماعی عمومی شایسته را خاموش و سرکوب
آنان را تسهیل کنند. حال آنکه بنا به کلیه تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران
اعم از میثاق‌های بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و حقوق اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و
اساسنامه‌ی سازمان بین‌المللی کار، بر حقِّ تشکل، اعتراضات و اعتصابات مردمی و کارگری
تأکید شده و جمهوری اسلامی متعهد به اجرای آنهاست. برخوردهای امنیتی با هرگونه
اعتراضات مردمی، صنفی و مدنی حاکی از این است که هر زمان موضوع حقوق ملت در میان
است، جمهوری اسلامی نه تنها تعهدات بین‌المللی خود را زیر پا می‌گذارد که به قوانین
مصوب خود نیز پایبند نیست. از این‌رو،
بازداشت غیرقانونی، شکنجه‌ی متهمین سیاسی و فعالان کارگری و روزنامه‌نگاران حوزه‌ی کارگری و اخذ اعترافات اجباری و نمایش
آن برای عموم، ناقض فاحش حقوق بشر در ایران، محدودکننده‌ی حقوق صنفی و شهروندی
بازداشت‌شدگان و نشان‌دهنده‌ی اراده‌ی حکومت در سرکوب اعتراضات صنفی کارگران است.
ما امضا کنندگان این بیانیه، ضمن ابراز نگرانی شدیدمان از
وضعیت اسماعیل بخشی و سپیده قلیان، دستگاه امنیتی وزارت اطلاعات و شخص رئیس جمهوری
را مسوول حفظ جان و سلامتی آن دو و دیگر فعالان جنبش های اجتماعی دانسته و خواهان
آزادی هرچه سریع‌تر این دو زندانی هستیم.
سرکوب، پاسخ اعتراض به نقض حقوق انسانی و صنفی و کرامت
انسانی مردم ایران نیست. این خواسته ها مطالبات همه مردم و اصناف است و ما
درهمبستگی با مطالبات کارگران هفت تپه از همه مردم و فعالان می‌خواهیم که آنها را
تنها نگذارند و با درخواست آزادی اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و تکرار خواسته‌های
بحق آن ها نشان دهند که کارگران ایران تنها نیستند و اعتراضات برابری خواهانه مردم
ایران، صدای واقعی آنهاست.
نام و نام خانوادگی دستینه کنندگان که تاکنون از ۸۰۰ تن
سر زده است ...
«پیوند
برای دستینه کردن این بیانیه» بی هیچ نیازی به گذرواژه یا افزوده ای دیگر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر