«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ فروردین ۳, جمعه

عمو رو بوس کن که تو دنیای منی! ـ بازانتشار

از زبان «عمو سام» پس از برطرف شدن شگفت زدگی ساختگی اش:
تازی* من تویی تو تویی تو
تو نور امیدی قربون ناز و ادات
قربون اون عشوه هات برم من
عمو رو بوس کن که تو دنیای منی

بخشی از ترانه ی «بابا رو بوس کن» از زنده یاد منوچهر سخایی با دستبرد درخور در آن از سوی اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر   هشتم فروردین ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/03/blog-post_238.html

* تازی در اینجا به آرش «سگ تازی» آمده است.  ب. الف. بزرگمهر




هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!