«انشاءالله همه زندانیان سیاسی آزاد
شوند تا فضای مناسب پدید آمده باز هم لطیف‌تر گردد ... قطعا این رویداد به نفع
همگان به‌خصوص نظام و کشور است و آینده را بهتر از گذشته خواهد کرد ... و موجب تقویت
اعتماد متقابل مردم و حکومت خواهد شد.» (خبرگزاری دانشجویان ایران، ۱۱ تیر ماه
۱۳۹۲)
خانم نسرین ستوده در پاسخ می گوید:
«همه ما دلسوز کشور هستیم ... معتقدیم
نظرات مختلف باید با امنیت بیان شود.» (همانجا)
تفاوت آشکار دو دیدگاه را می بینید؟!
«کفتر پرِ قیچی نظام» نگران بر باد رفتن شرایطی است که وی و همپالکی هایش، همانا
کفتاران و شغالان و روبهکان گرداگرد نظام از آن بهره مند می شوند؛ سهم اصلی را شیر
می برد و آن ها باید کمی دورتر دیده بانی کنند تا سهمی اندک نیز به آن ها برسد؛ و
اینک که شیر پیرتر و درمانده تر می شود، در پی سهمی بیش ترند؛ چیزی بیش از آن نمی
خواهند. تنها فضا که به لطف باران رحمت رژیم تبهکار، پیش از آن نیز لطیف بود، باید
بازهم لطیف تر شود و بد نیست که سهم هر جانوری نیز پیشاپیش روشن شود!
ب. الف. بزرگمهر یازدهم تیر ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر