«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ اسفند ۲۶, یکشنبه

تنها زبانی که درمی یابند، همین چوبدست است ... ـ بازانتشار

اینجا من با این گاو و گوسپندهای خودم خرسندم. می دانید چرا؟ برای اینکه همگی زیر فرمان من هستند و هر سو که بخواهم آن ها را می رانم. آنجا مُشتی گاو و گوسپند به شما فرمان می رانند؛ برای همین همه چیز بهم ریخته است و هر بلایی که بخواهند، سرتان می آورند. شما با آن ها بزبان آدمیزاد سخن می گویید و خواسته های تان را بر زبان می آورید؛ ولی گاو و گوسپند و بز و اینا که زبان آدمیزاد سرشان نمی شود. تنها زبانی که درمی یابند، همین چوبدست است. دنبال چوبدست باید باشید؛ وگرنه تا روز رستاخیز،  همین آش و کاسه خواهد بود ...

ب. الف. بزرگمهر    هشتم شهریور ماه ۱۳۹۷

http://www.behzadbozorgmehr.com/2018/08/blog-post_724.html


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!