دگرگونی های بنیادین در هر زمینه ای، تنها با پیشقراولی و سرکردگی طبقه کارگر ایران شدنی است

قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت روز جهانی کارگر ۹۸

روز جهانی کارگر در حالی فرا می رسد که هیچ روزنه ای از طرف سیستم حاکم برای بهبود زندگی میلیونها خانواده کارگری و اقشار گسترده ای از جامعه وجود ندارد.

علاوه بر تداوم و افزایش فقر و فلاکت و گرانی، شیرازه اقتصادی جامعه در حال از هم گسیختگی است و جناح های مختلف حاکمیت ضمن اعتراف به این حقیقت، هیچ برنامه ای جز تحمیل بیشتر فقر و فلاکت و سرکوب اعتراضات میلیونها کارگر و مردم تحت ستم در ایران را ندارند.

تورم و افزایش چند برابری قیمت مایحتاج زندگی نسبت به سال گذشته و افزایش ناچیزی به میزان حداقل مزد در سال ۹۸، زندگی کارگران را چندین برابر بیشتر به زیر خط فقر رانده و عملاً خانواده های میلیونها کارگر و اقشار کم درآمد جامعه را به لب پرتگاه نابودی کشانده است.

با واگذاری مراکز تولیدی و صنعتی به نهادها و افراد مرتبط با حوزه قدرت، عملاً این مراکز را با ورشکستگی و تعطیلی مواجه کرده و ده ها هزار نفر از کارگران را با خطر اخراج و بیکاری روبرو کرده اند و اعتراضات کارگران به این مافیای خصوصی را با سرکوب و اخراج و شکنجه و زندانی کردن پاسخ می دهند.

طمع سیری ناپذیر سرمایه داران حاکم چنان جامعه را به مرز نابودی کشانده است که از کوچکترین تعرضی به طبیعت و محیط زیست نیز چشم پوشی نکرده و چنانچه در سیل اخیر شاهد بودیم همین تعرض به طبیعت پیامدهای فاجعه بار صدچندانی را به خانه و زندگی هزاران نفر از مردم وارد کرده و مسوولین و نهادهای حاکم هیچ توان و اراده ای برای کمک و جبران خسارت به مردم سیل زده ندارند.

در مقابل این همه بی حقوقی و تهاجم به زندگی کارگران و سایر اقشار جامعه، جنبش عظیم مطالباتی مردم روز به روز قدرتمندتر و تعرضی تر به جلو آمده و مبارزات کارگران به نقطه ثقل تحولات در جامعه بدل گشته است.

اعتصابات قدرتمند کارگران هپکو، فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه به تسخیر خیابانها انجامید و تمامی جامعه را معطوف به خود کرد. تحصن های گسترده معلمان و رانندگان و تجمع های بازنشستگان برای دستیابی به مطالبات شان نشان داد که میلیونها کارگر و مزدبگیر به میدان آمده اند تا معادلات را تغییر داده و خواسته هایشان را محقق کنند.

در جریان سیل اخیر مردم با بی اعتمادی کامل نسبت به مسوولین به کمک رسانی به سیل زدگان شتافتند و گروه های مختلف مردمی را برای کمک رسانی سازمان دادند. در شیراز و آق قلا دست به تجمع های اعتراضی زدند و در خوزستان اعتراضات گسترده ای نسبت به بی عملی مسوولین در جریان است.

چپاولگری غارتگران دسترنج ما کارگران و سیاست سرکوب هر نوع مطالبه گری توسط حکومتگرانی که چهل سال پیش با ژست مستضعف پناهی، سرنوشت جامعه را حاکم شدند از یک سو و از سوی دیگر، پیشروی اعتراضات کارگران، معلمان، پرستاران، رانندگان، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و ده ها هزار نفر از مالباختگان مؤسسات مالی می رود تا به یک رویارویی عظیم تبدیل گشته و سال پیش رو را به سال اعتراضات و اعتصابات گسترده ای تبدیل کند.

ما کارگران با توجه به شرایط فلاکتبار اقتصادی جامعه و نبود هیچ روزنه امیدی از طرف سیستم حاکم برای بهبود اوضاع، وقوع تغییرات بنیادین در کشور را تنها راه برای پایان دادن به وضعیت دهشتناک کنونی می دانیم و بر این مبنا حداقل خواستهای خود را به شرح زیر اعلام می داریم:

۱ ـ افزایش فوری حداقل دستمزد به هفت میلیون تومان و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار و جوانان آماده کار به میزان حداقل مزد؛

۲ ـ تامین فوری مسکن برای سیل زدگان، تامین بیمه بیکاری و جبران خسارات برای تمامی کسانی که به نحوی از این اتفاق اخیر دچار خسارت های مادی و جانی شده اند؛

۳ ـ پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند؛

۴ ـ آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمایی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات؛

۵ ـ پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیر کرد و تصویب قانونی برای جرم دانستن عدم پرداخت حقوق و مزایا؛

۶ ـ تامین امنیت شغلی و توقف اخراج ‌ها، برچیده شدن قراردادهای موقت، امحای شرکت‌های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل در کارگاه‌های کوچک، مناطق آزاد و ویژه تحت پوشش کامل قانون کار و عدم افزایش مبلغ بیمه کارگران ساختمانی؛

۷ ـ قطع دست دولت از صندوق‌های بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تامین اجتماعی و دیگر صندوق های بازنشستگی به هیات امنایی از نماینده های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوق‌های بازنشستگی و جبران خسارت‌های وارده به اعضا؛

۸ ـ خارج شدن  طرح «اصلاحات پارامتریک قانون تامین اجتماعی» از دستور کار مجلس و واگذاری اختیار تصویب هر گونه قانون برای کارگران به نمایندگان منتخب مجامع عمومی آنان؛

۹ ـ ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی، تحصیل رایگان و برابر برای همه کودکان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته امروزی؛

۱۰ ـ برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار در تمامی محیط‌های کارگری؛

۱۱ ـ برچیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان؛ برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی؛

۱۲ ـ برسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان؛ و

۱۳ ـ یکم ماه مه، روز جهانی کارگر، بايد تعطيل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روز ملغی شود.

«اتحادیه آزاد کارگران ایران» ـ  اردیبهشت ماه نود و هشت

برنام از آن اینجانب است. ب. الف. بزرگمهر