«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۶, پنجشنبه

این آت و آشغال را اگر جلوی الله بنهید، تُفی مرحمت خواهد کرد

شامگاه چهارشنبه («افطار») ۲۵ اردیبهشت ماه ۹۸، دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان به چند و چون بد خوراک دانشگاه بگونه ای گروهی پرخاش کرده و با نهادن سینی های آت و آشغالی به نام خوراک روی زمین دانشگاه از خوردن آن خودداری ورزیدند.

برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران» (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)
  

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!