بیکاری به آرش شرم و درماندگی، به آرش تنگدستی و تهیدستی
است. بیکاری به آرش از دست دادن پایگاه اجتماعی، بُریدن از خانه و خانواده و بی
خانمانی است؛ بیکاری به آرش گرسنگی و سر خم کردن در برابر هر کس و ناکسی برای لقمه
ای نان است. بیکاری به آرش از دست دادن امید به زندگی، روان پریشی و خودکشی است.
بیکاری به آرش کشانده شدن به کاربرد و فروش مواد روانگردان، دست به دزدی یازیدن و
انجام بزهکاری های گوناگون دیگر است. بیکاری به آرش بریده شدن انگشت دست و پا یا
بدار آویخته شدن در رژیم دزدان اسلام پیشه ی ولایت است؛ رژیمی که خود، پدیدآورنده
ی بیکاری و سایر دردهای بی درمان اجتماعی و اقتصادی است و جز کرنش در برابر «شیطان
بزرگ» و همدستانش به کسی در زمین و آسمان، پاسخگو نیست. رژیمی دوزخی و سزاوار
سرنگونی که خدای خودساخته و پرداخته: «الله» را نیز بنده نیست و از آن، چون لولویی
برای ترساندن توده های مردم و جیب بُری بهره می جوید.
ب. الف. بزرگمهر دهم اسپند ماه ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر