«آقا بیشعور» در غم دوران سپری
شده:
چه دوران خوبی بود! همه می
نشستند گوش تا گوش؛ بی هیچ حرف و حدیثی؛ بی هیچ اما و اگر و کفر و زندقه! آخوند
روضه اش را می خواند یا حدیثی نقل می کرد؛ جماعت ریش الدّین با حظّ و لذّت گوش می
سپردند و ضعیفه ها سری می جنباندند و یا یواشکی پچ پچ های پایان ناپذیرشان را پی
می گرفتند؛ تنها بیت المال دستمان نبود. اکنون بحمدلله، بیت المال مال خودمان است؛
ولی از آن خلوص قلبی و ملکوتی نشانی نیست؛ البته، همچنان سر می جنبانند و گوش هم
می دهند؛ ولی چشم شان گواه چیزهای دیگری است. هرچه هم تاکنون پول های گزاف خرج
کرده ایم و پنج تا پنج تا مسجد در هر ده کوره ای ساخته ایم، کسی گوشش بدهکار حرف
های مان نیست. هر کس ساز خودش را می زند و از همه بدتر، دست شان برسد، جیب مان را
هم می بُرند. راست گفته اند که هم خر هم خرما نمی شود ...
از زبان آن بخت برگشته:
ب. الف. بزرگمهر ۱۵ خرداد ماه
۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر