می گفتند، سیاست انگلیس هاست که عرب ها را باید خوراند تا
خاموش باشند و ایرانی ها را باید گرسنه نگاه داشت تا پای شان را در کفش
سیاستمداران نکنند. نمی دانم چنین گفته ای تا چه اندازه درست یا نادرست است؛ ولی
با همه ی سبک مغزی نهفته در گفتار که سر به یاوه گویی می زند، روز و روزگار
کارگران و زحمتکشان پیرامون شان در میهن مان با همه ی کوشش ها و جانفشانی ها همچنان رو به بدتر شدن می رود؛ گویی رنگ بنفشِ آخوند پفیوز امنیتی، بالاتر از
سیاهی است و من، کلان خرموش ها را به پندار می آورم که در لانه هایی برنگ بنفش
بادنجانی، هر بار که دولا راست می شوند و به «سجده» می روند بجای هفت جای بدن که
باید به زمین برسد، دو گوش پهن و آنجای دیگرشان نیز چون امام آدینه ی تهران در
دوران ناصرالدین شاه بزمین می رسد که خود نشان از برتری و نزدیکی (قُربت) شان به
درگاه الله دارد. بیخود نیست که الله از هر باره برای آن ها ساخته است.
ب. الف. بزرگمهر سوم شهریور ماه ۱۳۹۸
***
هزینه‌های خانوار در تیرماه،
مرز هفت میلیون و پانصد هزار تومان را پشت سر نهاد؛ این هزینه‌ها، در سنجش با «سبد
معاشِ» سه میلیون و هفتصد و پنجاه و نه هزار تومانیِ اسفند ماه از دو برابر هم بیشتر
شد. تنها در ماه خرداد، هزینه‌های زندگیِ خانوار، ششصد و بیست و دو هزار تومان افزایش
یافته است.
تصویر و نوشته، برگرفته از
«تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران» سوم
شهریور ماه ۱۳۹۸ (با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف.
بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر