«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ مرداد ۱۰, پنجشنبه

در شریعت سگ مذهبان، ۴۰ تازیانه آدمی را بس نبُوَد ... ـ بازانتشار

ننگی است بزرگ بر دامن ایران و ایرانی

در شریعت سگ مذهبان، آدمی همان چهارپاست که روی دو پای پسین خود راه می رود. در این شریعت که گویا از آسمان به زمین رسیده و با شتر پیوندهای نزدیک دارد (شریعت شتری!)، ۴۰ تازیانه* آدمی را بس نبُوَد. وی را به آن اندازه زنند تا دو پای جلویش را نیز بر زمین نهد و آدم شود!

ب. الف. بزرگمهر    هشتم خرداد ماه ۱۳۹۵


* درباره ی «تازیانه» در «واژه نامه دهخدا» از آن میان، چنین آمده است:
آنچه بدان اسب را زنند ... تازیانه از سه ریسمان چرمی ساخته می شد تا به ۱۳ ضربت، سی ونه تازیانه را کامل نماید و در شریعت، سزاوار نبود که کسی را بیش از ۴۰ تازیانه زنند («قاموس کتاب مقدس»).



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!