«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ شهریور ۱۷, یکشنبه

صدور احکام غیر انسانی و ناعادلانه برعلیه کارگران و فعالان زندانی، ظلم آشکار به آنان است

بالاخره پس از ماه ها اِعمال فشار و خشونت بر علیه اسماعیل بخشی و محمد خنیفر، این کارگران جسور عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و سپیده قلیان، امیر حسین محمدی فرد، ساناز اللهیاری، امیر امیر قلی و عسل محمدی فعالان مدافع حقوق کارگران، "دادگاه انقلاب" با قضاوت قاضی مقیسه رای خود را برعلیه این فرزندان زحمتکشان صادر نمود. آنان به بهای  حق طلبی و به جرم مطالبه حقوق عقب افتاده خود و مخالفت با خصوصی سازی و حمایت از خواسته های کارگران باید هر کدام  ۱۸ سال، ۱۸ سال و ۶ ماه،  ۱۴ سال و ۶سال از عمر خود را در زندان بسر ببرند. بهتر از این نمی توان دست سرمایه داران و کارفرمای خاطی و اختلاسگر را در تحمیل فقر و فلاکت و سرکوب فریاد اعتراض کارگران باز گذاشت! حراست از سرمایه و برقرار کردن امنیت سرمایه داران باید با به بند کشیدن کارگران بی حقوق و گرسنه به دست آید! معجزه پول و سرمایه در این است که قادر است ارزش ها را وارونه جلوه دهد و مظلوم را بجای ظالم به بند بکشد؛ اما صدور این احکام، نشانه قدرت نیست بلکه نمایش عجز و ناتوانی در مقابل کارگرانی است که معیشت و زیست انسانی و شایسته را فریاد میزنند: تهدید؛ زندان؛ شکنجه، مستند دیگر اثر ندارد!

گروه اتحاد بازنشستگان احکام صادر شده برعلیه کارگران و فعالان کارگری را قویا محکوم نموده و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط آنان می باشد.

«گروه اتحاد بازنشستگان»   ۱۵ شهریور ماه ۹۸


برجسته نمایی های متن از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!