یک دهن کژی تاریخی و شکستی که فرجام آن، بسیار نزدیک و در دسترس است ـ بازانتشار

پایداری دلاوران کوبانی در جنگی نابرابر با آن نیروهای اهریمنی و همه ی پشتیبانان منطقه ای و جهانی آن، برآمد تاریخیِ خیره کننده و آغاز شکست های پی در پیِ اسلام پیشگانی دوزخی بود.

هنوز بدرستی روشن نیست که مژگت نامور به «جامع نوری» در شهر موصل را «داعش» فروریزانده یا در پی بمباران «یانکی» ها که در بیش تر موردها کشته شدگان غیرنظامی بمباران ها و یورش های شان بیش از نظامیان است، فروریخته است. به هر رو، بنا به گفته ی فرماندهان ارتش عراق، آنگاه که نیروهای امنیتی آن کشور در هنگامه ی نبرد به نزدیکی آن مژگت رسیده بودند از سوی نیروهای «داعش» ترکانده شده و فروریخته است؛ مژگتی با پیشینه ی تاریخی بیش از ۸۰۰ سال و مناره ای کژ چون ک..ی* افراشته که با خاک یکسان شده و یکی از نشانه های خدا بر زمین از میان رفته است. اگر چنین کاری، آنگونه که بدیده می آید، براستی از سوی داعش انجام شده باشد، آن را می توان یک دهن کژی تاریخی بشمار آورد؛ زیرا این همان مژگتی است که رهبر ناپدید شده ی برای این گروه اهریمنی: «ابوبکر بغدادی»، سه سال پیش در آنجا خود را خلیفه ی امر مسلمین جهان خوانده بود! خلیفه ای که از سوی کشورهای امپریالیستی باخترزمین به سرکردگی «یانکی» ها و رژیم های نوکر و مزدورشان چون ترکیه و عربستان از پشتیبانی های همه سویه ی نظامی، مالی، فنی و رسانه ای برخوردار شد تا بتواند در  میان مردم منطقه و بویژه پیروان اهل سُنّت ریشه بدواند؛ ولی با ایستادگی توده های مردم هشیار منطقه بویژه در کردستان روبرو شد و شکست های سختی خورد. پایداری دلاوران کوبانی در جنگی نابرابر با آن نیروهای اهریمنی و همه ی پشتیبانان منطقه ای و جهانی آن، برآمد تاریخیِ خیره کننده ای در آن روند و آغاز شکست های پی در پیِ اسلام پیشگانی دوزخی بود. به این ترتیب، این دهن کژی تاریخی در ترکاندن مژگتی کهن، جایی که خلیفه ی خودخوانده در آنجا به نمایش جهانیان نهاده شده بود، دامن پدید آورندگان و پشتیبانان آن گروه اهریمنی را نیز می گیرد و نابودی «داعش» با همه ی خونریزی ها و تبهکاری هایی که به نام «اسلام» به انجام رساند، شکست امپریالیست ها و نوکران و مزدوران شان نیز هست؛ شکستی که فرجام آن، بسیار نزدیک و در دسترس است.

ب. الف. بزرگمهر    سوم تیر ماه ۱۳۹۶

http://www.behzadbozorgmehr.com/2017/06/blog-post_26.html

* همانند انگاشتن مناره ی مژگت با آونگ آویخته میان دو پای نرینه ی آدمی، انگاره ی روانکاوِ پندارگرای اتریشی: «زیگموند فروید» است.