آدم دست چپ و راستش را هم گم می کند! ـ بازانتشار

با عنوانی درشت، نوشته اند:

«تأمین مسكن نخستین گام برقراری عدالت اقتصادی»؛۱ نوشتاری برگرفته از تارنوشت «مسکن نیوز». از آنگونه نامگذاری های شلم شوربا؛ نیمی عربیِ پارسی شده یا به گفته "علما": «مُفَرَّس» و نیمی «اَنگلوپارس» یا آنگونه که بیشتر پارسی زبان ها دوست دارند، بگویند: «فینگلیش». با خود می گویم:

«این را هم باید یکی از آزمون ها و آروین های مبارزه ی ضداستکباری، این بار در پهنه ی زبان پارسی بشمار آورد. مانند جاهای دیگر، دوپایشان را گذاشته اند اینور و آنور زبان پارسی و شکر۲ آن را کمی با ش... خود آمیخته اند.»

خودم را راضی می کنم که شاید اگر اینگونه خوانده شود، بهتر است: «مُسکِّن نیوز». اکنون، با عنوان آن نوشتار هم بیشتر جور در می آید و بی اختیار، لبخندی بر لبانم نقش می بندد. با خود می اندیشم:

«آیا اینها که چندگاهیست از جناحی از حاکمیت ضدخلقی رژیم جمهوری اسلامی پشتیبانی می کنند، براستی پیروان سوسیالیسم علمی هستند یا مُشتی نادان؟ ... آیا شرکت سهامی ویژه راه توده ـ پیک نت همچشمی از سوی دیگر طیف حاکمیت جمهوری اسلامی درکالبد چپ یافته است؟!» اگر آن یکی از مدت ها پیش یا شاید از همان نخست، سیمش با سیم عالیجناب بوقلمون کوک شده و «سر سبیل شاه نقاره می زند»، این یکی چندگاهی است برخی اصلاحات نیم بند و آبکی را که به گفته زیدی شوخ طبع مانند مالیدن وازلین در کونِ خروس برای خفقان و بستن صدای «قوقولی قوقو» از سوی حاکمیت سرکوبگر کارگران و زحمتکشان پیش برده می شود، به جای اصلاحات انقلابی جا می زند؛ اصلاحاتی که زیر فشار خردکننده توده های گرسنه و به جان آمده، تنها بخش ناچیزی از «بخش توزیع اقتصاد» ـ و نه مالکیت وسایل تولید ـ را دربرمی گیرد؛ اصلاحاتی کوتاه مدت، کم اثر، کم دامنه و ناپایدار نه به سود توده ی کار و زحمت که بیشتر برای «حفظ بیضه اسلام» و صد البته تامین منافع سرمایه بزرگ امپریالیستی در میهن مان. چنین اصلاحاتی را پیش تر در جایی با اصلاحات پینوشه دیکتاتور شیلی، پس از سرکوب جنبش انقلابی این کشور و نابودی سالوادور آلنده، سنجیده بودم. اکنون می اندیشم که بخش عمده ای از این اصلاحات با زبانزد «بُزک نمیر بهار میاد کُمپزه با خیار میاد» بیشتر هماهنگ است و هیچ چارچوب و الگوی روشنی ندارد.

صفحه ی تارنوشت «مسکن نیوز» یا همان بهتر «مُسکِّن نیوز» را می گشایم. در آن بالا و میان صفحه، نوشتاری با عنوان «رونق مسکن مهر، شرط تداوم موفقيت در هدفمند کردن يارانه ها»، نظرم را به خود جلب می کند. نگاهی شتابزده به این نوشتار می اندازم و به نظرم می رسد که عنوان نوشتار بسیار گویا و بازتاب دهنده ی یکی از «واقعیت های جداگانه» («فاکت») است که تنها در کنار و همراه دیگر واقعیت ها، معنایی روشن می یابد و واقعیتی بزرگتر و کلّی تر را بهتر نمایان می کند. «موش نقب زن تاریخ» کار خود را می کند و به هر رو، راه خود را می گشاید. آنچه با انقلاب و اصلاحات انقلابی، توده های کار و زحمت را سیراب نکرد، با اصلاحات نیم بند سرمایه داری، لقمه نانی همراه با سرکوب و داغ و درفش در سفره تهی زحمتکشان می نهد.

در سمت راست و بالای صفحه «مُسکِّن نیوز»، عنوان دیگری نظرم را جلب می کند:

«گفت و گو با دکتر سيد ابراهيم بيضايي، مارکس به نفع سرمايه داري عمل کرد!»۳ گفتگویی است با استادی "اقتصاد دان" که سیّد هم هست؛ گرچه در تصویر، نه کلاهی سبز بر سر دارد و نه شالی به همین رنگ بر کمر بسته است. با خود می اندیشم:

«جمهوری اسلامی هم خوب از اینگونه "پروفسورها"، از همه رنگ آن، برای خود پرورده یا فراهم کرده است: سیّد، شنگول اسلامی یا منگول نیمچه اسلامی، "چپ" مارکسیست ـ تروتسکیست، زنبور بی عسل، پالانِ خر که برایش تفاوت نمی کند نشیمن چه کسی را بر گرانیگاه خود می شکیبد و تنها می خواهد روی خر سوار باشد، "چپ" نق نقو که بدش نمی آید گاهی گوشش تا اندازه ای کشیده شود که دردناک نباشد و نام و آوازه ای بیابد و حتا "پروفسور درس اخلاق" که یک پایش در "اندرزگاه اوین" و پای دیگرش در سخنرانی های اسلامی و آموزش حقوق بشر به شیوه ی اسلام طالبانی است ...»

نگاهی به پرسش ها و پاسخ های گفتگوی یادشده می اندازم؛ چکیده گفتگو در یکی از واپسین پرسش ها و پاسخ ها بازتاب یافته است. خبرنگار می پرسد:

«گفتید گزل به همان میزان که با اقتصاد سرمایه‎داری مخالف بود، با مارکسیسم هم اختلاف نظر داشت. می‎توانید کمی در این رابطه توضیح دهید؟»۴ و سیّد بی شال و کلاه پاسخ می دهد:

«گزل سرمایه‎داری و مارکسیسم را به هم پیوسته می‎دانست. هیچ می‎دانید چرا گزل این‎قدر گمنام ماند و مارکس این‎قدر در اقتصاد معروف شد؟ به‎دلیل این‎که مارکس به نفع سرمایه‎داری عمل کرد! هفتصد خانوار، نیمی از ثروت دنیا را در اختیار دارند. وقتی که ثروت به میزان معینی برسد، سرمایه‎داری دچار اشباع می‎شود. یعنی بیش از آن دیگر قدرت رشد نخواهد داشت. برای همین منظور هر هفتاد سال یک‎بار این ثروت باید نابود شود تا سرمایه‎داری بتواند یک‎بار دیگر امکان رشد و نمو داشته باشد.

این نظریه را پیش از مارکس، ریکاردو مطرح کرده است که وقتی سرمایه زیاد شود، ارزشش پایین می‎آید و در نتیجه رانت مورد انتظار سرمایه‎دار حاصل نمی‎شود. به همین دلیل این سرمایه باید از بین برود تا دوباره سودآور شود.

این از بین رفتن به چه صورتی رخ می‎دهد؟ از طریق جنگ! جنگ و تخریب منابع منجر به از بین رفتن سرمایه می‎شود و دوباره سرمایه‎داری جان می‎گیرد. به همین دلیل، مارکس بهترین فرصت را برای سرمایه‎داری ایجاد کرد و نظریه او منجر به بروز این جنگ‎ها شد. مارکس با مخالفت‎های ظاهری‎اش با سرمایه‎داری باعث ایجاد تنازعاتی شد که فرصت را برای تقویت مجدد سرمایه‎داری فراهم ساخت.

به همین دلیل است که مارکس در نهایت به نفع سرمایه‎داری عمل کرده است.»۵

می بینید؟ اگر «شیطان بزرگ» تنها یکی دوتا نظریه پرداز مانند «برژینسکی» و «کی سینجر» دارد، جمهوری اسلامی مجموعه ای از نظریه پردازان بزرگ در دامن خود پرورده که در تاریخ ایران و جهان بیمانندند؛ از این یکی که همه ی چپ ها را شیرفهم کرده که «... مارکس به نفع سرمایه‎داری عمل کرد» و سرمایه داری هر هفتاد سال یکبار مانند مار پوست می اندازد و جوان می شود تا آن یکی که از حیدرخان عمواوغلی و سلطانزاده و پیشه وری و ارانی تا فرقه های هفتاد و ‏دو ملتی از مزدک و بردیا و قرمطیان و غیره را خوب می شناسد و کشف کرده که چون در اتحاد شوروی «کمونیسم بورژوایی» حکمفرما بوده، کشورهای امپریالیستی به فروپاشی آن یاری رسانده اند!

آدم براستی از این اوضاع چنان چارشاخ و انگشت به دهان می ماند که دست چپ و راستش را هم گم می کند!

ب. الف. بزرگمهر  ۴ اسپند ۱۳۸۹

https://www.behzadbozorgmehr.com/2011/02/blog-post_23.html

پانوشت:

۱ ـ « نخستین گام برقراری عدالت اقتصادی»، تارنگاشت «عدالت»

۲ ـ با الهام از عنوان یکی از کتاب های زنده یاد محمدعلی جمالزاده به نام: «فارسی شکر است» و بیت زیر:

«شکر شکن شوند همه طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله می رود» از حافظ شیرین سخن

۳ ـ «گفت و گو با دکتر سيد ابراهيم بيضايي، مارکس به نفع سرمايه داري عمل کرد!»، «مسکن نیوز»،

۴ ـ همانجا

۵ ـ همانجا