مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی، باریک تر دیده بود ـ بازانتشار

نوشته است:

«ایجاد دوگانگی و چند گانگی در میان رعیت ها و بردگان سبب می شود که آن ها، نیروها و توان مادی و معنوی خویش را برای رویارویی با یکدیگر بکار گیرند. فرمانروایی بر رعیت ها و بردگان خسته و از توان افتاده از فرمانروایی بر مردمی همدل و همپیمان بر راستی ها آسان تر است.» (از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر) و برای گواهمند نمودن سخن، بخشی از یک سروده ی زیبا و ژرف اندیشانه از مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی نیز بر آن افزوده است:

ای بسا هندو و ترک همزبان

ای بسا دو ترک چون بیگانگان

پس زبان محرمی خود دیگرست

همدلی از همزبانی بهترست

با خود می اندیشم:

چندان نادرست نمی گوید؛ گرچه، سایه روشنی از برخوردی تا اندازه ای فراطبقاتی و نادانشورانه از دیدگاه «دیالکتیک ماتریالیستی» نیز دربردارد. آنگونه که مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی از گوشه چشمی دیگر، سده ها پیش دیده و بر زبان آورده، درست تر است!

ب. الف. بزرگمهر  ۲۱ دی ماه ۱۳۹۵

http://www.behzadbozorgmehr.com/2017/01/blog-post_82.html