«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ دی ۲۰, جمعه

صورتک دمکراسیِ رنگ و روغن زده بدرازای چندین سده، در کانون خود نیز کنار نهاده می شود

سرمایه داری هر روز برافروخته تر از پیش، صورتک دمکراسیِ رنگ و روغن زده ای بدرازای چندین سده در کانون خویش، همانا کشورهای نامور به «مادر سرمایه داری» (مِتروپُل) را ناگزیر کنار می زند و چهره ی راستین خود را نشان می دهد؛ صورتکی که در کشورهای نامور به «پیرامونی» از همان نخست، چندان نیازی به کاربرد آن نداشت. درگیری میان پرخاشجویان به سیاست های نولیبرال امپریالیستی دولت فرانسه با پاسبان ها و دیگر گماشتگانِ سرکوبگر فرمانروایان آن کشور در پاریس،* مُشتی نمونه ی خروار است که بویژه در دوره ی کنونی از تندی شایان درنگی برخوردار شده است.

ب. الف. بزرگمهر  ۲۰ دی ماه ۱۳۹۸

* درگیری میان پرخاشجویان به سیاست های نولیبرال امپریالیستی دولت فرانسه با پاسبان ها و دیگر گماشتگانِ سرکوبگر فرمانروایان آن کشور، پاریس، ۲۰ دی ماه ۱۳۹۸ (ویدئوی پیوست، برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران»)

ویدئوی پیوست:  صورتک دمکراسیِ رنگ و روغن زده بدرازای چندین سده، در کانون خود نیز کنار نهاده می شود (برنام از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!