از اینجا که به آنجا می روند،
اگر پسوند «زاده»، «زی» و مانند آن ها در نام خانوادگی شان دارند به پسوندهایی چون
«اُف»، «تُف» دگر می شود؛ به عنوان نمونه: «اصغرزاده» می شود «اصغرُف» یا نعمت
زاده می شود «ناماتُف». از آنجا که برمی گردند، «اُف» و «تُف»شان را با خود همراه می
آورند؛ بی آنکه به آن دست بزنند و از آن بدتر با همین «اُف» و «تُف» به عنوان
ایرانی، اینور آنور می روند و نمایش می دهند! خوب! این را می توان از سویی، نشانه
ی گشاده رویی و پذیرا بودن ایرانیان بشمار آورد که با خود می گویند: بگذار همینجور
با اَخ و تُف و مُفشان بیایند! به گاو و گوسپندمان که آسیب نمی زنند؛ ولی از سوی
دیگر، از شنیدن اینگونه نام های خانوادگی، می خواهی بالا بیاوری؛ بویژه اگر به
عنوان نماینده ی ایران در جایی خودنمایی کنند.
ب. الف. بزرگمهر نهم بهمن ماه ۱۳۹۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر