«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ دی ۲۳, دوشنبه

ارواح باباتون، طرفدار مایین؟ ـ بازانتشار

کسی در بالای این تصویر چیزی در این مایه نوشته است:
فارغ از غوغای جهان!

نگاهی به چهره ی دختربچه که بگمانم از آن ولوله ها باید باشد، می اندازم و با خود می گویم:
از کارِ جهان، چندان هم فارغ نیست. سپس یاد سوسیال دمکرات های دور از میهن می افتم که به تازگی یادشان افتاده، دادگری اجتماعی را فراموش کرده اند و باید آن را نیز جایی در کنار بسیاری چیزهای دیگر بگنجانند و هنوز هم در این باره که آن دادگری چه سمت و سویی باید داشته باشد با هم کنار نمی آیند. نگاهی دوباره به تصویر همه چیز را روشن می کند:
ارواح باباتون، طرفدار مایین؟

ب. الف. بزرگمهر    دهم فروردین ماه ۱۳۹۷

http://www.behzadbozorgmehr.com/2018/03/blog-post_105.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!