گورتان را از گهواره ی فرهنگ آریانا گم کنید! ـ بازانتشار

از زبان وزیر جنگ «یانکی»ها نامور به «سگ دیوانه» آورده است:

«شانه‌ به‌ شانه در کنار افغان‌ها ایستاده‌ایم» (گزارش زیر) و من با خود می اندیشم:

نه! شانه به شانه ی مزدوران و سرسپردگان تان در گهواره ی فرهنگ آریانا ایستاده اید؛ رژیمی پوشالی که توده های مردم افغانستان به چهره ی تک تک سردمداران و دیگر مزدوران ریزه خوار خُرد و کلان که همگی نوکران دست به سینه ی شما بوگندوها هستند، تف می اندازند ...

آن دشمن ددمنش که «سگ دیوانه» از آن یاد نموده، دست پرورده ی خود شماست. شما آن ها را پروردید و به جان «جمهوری دمکراتیک خلق افغانستان» که راه پیشرفت و بالندگی اقتصادی ـ اجتماعی بسود توده های مردم آن کشور را گشوده بود، انداختید؛ همان ها بودند که با زیر پا نهادن همه ی قانون های برسمیت شناخته شده ی جهانی، محمد نجیب الله و برادرش را از دفتر «سازمان ملت ها» که به آن پناه برده بود، بیرون کشیده و بگونه ای جانگداز کشتند. بجای او که فرزند نجیب خلق های افغانستان و ایران و دیگر خلق های جهان بود و پیشرفت و سرفرازی کشورش را می خواست، پس از سرنگونی رژیم ددمنش «طالبان»، نوکرانی دست به سینه، یکی از دیگری دزدتر از میان همین سگ های زنجیری دست پرورده برگزیدید و نشاندید تا پوششی رسمی به تبهکاری های تان در کشور پاره تن ما ایرانیان بدهید. حامد کرزای نمونه ای از آن ها بود و این مردک نوکرپیشه: اشرف غنی و دیگر پفیوزهای درون و پیرامون آن رژیم پوشالی، همگی مزدوران دست به سینه ی شمایند.

«جان نیکلسون»، فرمانده نیروهای «یانکی»ها و «ناتو» در افغانستان که خود را به خریّت زده و دیگران را نیز چون خود خر می پندارد با گستاخی بیمانندی از پرتاب «مادرقحبه بمب» ۱۰ تنی که بی هیچ گمان و گفتگو، جان بسیاری از مردم غیرنظامی در آن کشور نگونبخت را گرفته، پشتیبانی نموده و آن را «پیام روشنی به داعش [می داند که گویا] اگر به افغانستان بیایند، نابود می‌شوند.» (گزارش زیر)

آیا رویدادهای چند روز گذشته و یورش به پایگاه های نیروهای چنگ انداخته به سرزمین گهواره ی آریانا که آن ها را به «داعش» و یا «طالبان» هماوند می دانند، یاوه گویی های آن فرمانده ی مشنگ را پایور می کند؟ یا آنکه این رخدادهای رویهمرفته ناگوار* که جان بسیاری از سربازان بخت برگشته ی افغان را نیز گرفته، برای دستیابی به آماج های دور و نزدیک امپریالیست های «یانکی» و همدستان امپریالیست اروپایی آن ها سازمان داده شده اند؟ آماج هایی که از سویی، ماندگاری باز هم بیش تر و گسترده تر این نیروهای اهریمنی در افغانستان را پایور می کند؛ در حالیکه سال ها پیش گفته بودند که بزودی گورشان را از آن کشور گم می کنند؛ و از سوی دیگر، زمینه های بهره برداری ها نابجا و تبهکارانه از خاک آن کشور برای چنگ اندازی های آینده به ایران و آسیای میانه و جنوبی و چین و روسیه را از هر باره فراهم می نمایند؟ بهره برداری هایی دورپروازانه که به سرزمین افغانستان چون تخته پرشی برای دستیابی به آن آماج های اهریمنی می نگرد و برای آن، برنامه های دور و دراز در سر پرورانده به بوته ی آزمایش می نهد.

آن فرمانده ی «یانکی» از دید من، درست گفته است که «بخش سترگی از مردم افغانستان، نمی‌خواهند این گروه [«طالبان»] را بار دیگر در قدرت ببینند.» (گزارش زیر)؛ گرچه، این نکته را ناگفته نهاده که مردم افغانستان، هستی نیروهای بیگانه ی چنگ انداخته به خاک کشورشان را نیز نمی خواهند؛ خواست هایی که پیوندی ناگسستنی با یکدیگر دارند. آن ها همراه با بیشینه مردم جهان و پیشاپیش آن ها همه ی نیروهای آشتی جو و ضد جنگ می خواهند تا «یانکی»ها و دیگر نیروهای بیگانه، گورشان را از آن کشور باستانی و گهواره ی فرهنگ آریانا و دیگر سرزمین هایی که به آن ها چنگ انداخته اید، هرچه زودتر گم کنند!

دوران به بردگی کشاندن کشورهای جهان، چه بگونه ی کهنه ی آن تا پیش از پیدایش «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی» و در پی، شکست سنگین سرمایه داری امپریالیستی در پایان «جنگ جهانی دوم» و آزادی بخش سترگی از کشورهای به بردگی وادار شده و چه بگونه ی نوین آن که بیش از پیش و بگونه ای هر روز فزاینده با «جبر اقتصادی» در روندی عینی (و نه ذهنی و خواست گرایانه!) آمیخته بوده و هست، یکی برای همیشه پایان یافته و دیگری نیز رو به پایان است. درست به همین شَوَند، بازآفرینی روند جنگجویانه ی نهادینه شده در سرشت سرمایه داری امپریالیستی، روندی واگرایانه است و جز آشوب و هرج و مرج در بازه ای تاریخی و باختی سنگین تر از گذشته در فرجام کار، دستاوردی برای کلان بهره کشان جهان و نوکران ریز و درشت شان دربرنخواهد داشت. هنوز می توانید اینجا و آنجا جان توده های مردم را بگیرید؛ «مادرقحبه بمب»های ۱۰ تنی روی سر مردم بریزید و حتا پیروزی های کوچکی که جز واگردهای ریز تاریخی بیش نیست، بدست آورید؛ ولی در فرجام کار، نابود خواهید شد!   

حرامزاده ها! پایان جنگ ویتنام را فراموش کرده اید که چگونه سربازان «یانکی» از کون یکدیگر چسبیده به بالگردی که اندکی از زمین بلند شده، آویزان بودند؟! این بار نیز شکست خواهید خورد؛ شکستی سنگین تر از گذشته! و همه ی آن تبهکارانی که برجای می مانند نیز به دادگاهی چون «دادگاه نورنبرگ» سپرده خواهند شد.

ب. الف. بزرگمهر    پنجم اردی بهشت ماه ۱۳۹۶

http://www.behzadbozorgmehr.com/2017/04/blog-post_283.html

* «رویهمرفته ناگوار» از این سویه که در چنان یورش هایی به پایگاه های نیروهای «ناتو» و «یانکی»ها روشن نیست تا چه اندازه توده های مردم افغانستان یا نیروهای سرسپرده ی اسلام پیشه و مزدور امپریالیست ها با خزیدن زیر پوست ناخشنودی مردم در آن نقش داشته اند. شوربختانه از خبرهای کاریزه شده ی خبرگزاری ها و رسانه های امپریالیستی ـ سیونیستی نیز نمی توان به چند و چون آن پی برد! با این همه، نکته ی برجسته در این میان، کوشش توده های مردم دلاور افغانستان در بیرون راندن نیروهای امپریالیستی از خاک کشورشان است.  ب. الف. بزرگمهر    پنجم اردی بهشت ماه ۱۳۹۶

***

وزیر جنگ ایالات متحد: شانه‌ به‌ شانه در کنار افغان‌ها ایستاده‌ایم

«جیمز ماتیس»، وزیر دفاع [بخوان: وزیر جنگ!] ایالات متحد که به افغانستان سفر کرده، می‌گوید کشورش «شانه‌به‌شانه» در کنار افغان‌ها می‌ایستد.

آقای «ماتیس» در یک همایش خبری مشترک با ژنرال «جان نیکلسون»، فرمانده نیروهای «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی»!] و «ناتو» در افغانستان، گفت که سال ۲۰۱۷ ، سال پرچالش دیگری برای نیروهای افغان خواهد بود.

وزیر جنگ «ایالات متحد» گفت که برای بررسی اوضاع امنیتی به کابل آمده و گفتگوهایش با رهبران افغانستان را پی می گیرد تا بتواند بهترین ارزیابی و رایزنی را به رییس‌جمهوری کشورش بدهد.

آقای «ماتیس» شورشیان ساز و برگ یافته به جنگ ابزار در افغانستان را «دشمن ددمنش» خواند و گفت کارهایی که آنها می‌کنند، شَوَند روشنی است برای اینکه با همکاری هم آنها را شکست بدهیم.

پیشتر «جان نیکلسون»، فرمانده ی نیروهای «یانکی» و «ناتو» در افغانستان، خواستار فرستاده شدن نیروهای «یانکی» بیشتری به افغانستان شده بود. وزیر جنگ «ایالات متحد» در این نشست خبری اشاره‌ای به افزایش نیرو در افغانستان نکرد؛ ولی گفت که «ایالات متحد» سرگرم گفتگو با چندین کشور بر سر پیگیری ماموریت شان در افغانستان است.

بگفته ی اردوی (سپاه) ۲۰۹ شاهین در ولایت بلخ، سفر آقای «ماتیس» به افغانستان، سه روز پس از یورش مرگبار گروه «طالبان» انجام می‌شود که بگفته ی برخی خاستگاه ها بیش از ۱۰۰ کشته برجای نهاد.

امروز هم گروه «طالبان» یک خودروی بمب‌گذاری‌شده را در ورودی یک پایگاه «یانکی» ها در جنوب خاوری افغانستان ترکاندند که بگفته ی یکی از سخنگویان نیروهای «یانکی»کشته هایی در پی نداشت.

وزیر جنگ «یانکی»ها با اشاره به این یورش ها گفت که اگر گروه «طالبان» می‌خواهد به روند سیاسی در افغانستان بپیوندند، باید دست از خشونت بردارد و هماوندی خود با «گروه‌های تروریستی» را بِبُرد.

کمتر از دو هفته پیش از سفر آقای ماتیس به کابل، «یانکی»ها بزرگترین بمب غیرهسته‌ای خود را بر نهانگاه‌ های گروه «داعش» در ولایت ننگرهار در خاور افغانستان پرتاب کرده بود.

ژنرال «جان نیکلسون»، فرمانده ی نیروهای «یانکی» و «ناتو» در افغانستان که در نشست خبری امروز با آقای «ماتیس» سخن می گفت، بار دیگر از پرتاب این بمب پشتیبانی نمود و گفت که این یورش «پیام روشنی به ”داعش“ بود که اگر به افغانستان بیایند، نابود می‌شوند.»

او گفت که نبرد با «داعش» در سال کنونی ترسایی پی گرفته خواهد شد. آقای «نیکلسون» درباره ی گروه «طالبان» هم گفت که «بخش سترگی از مردم افغانستان، نمی‌خواهند این گروه را بار دیگر در قدرت ببینند.»

پیش از این «هربرت مک‌مستر»، مشاور امنیت ملی رییس‌جمهوری ایالات متحد هم که به افغانستان سفر کرده بود، گفت که افغانستان دیگر «جای امنی برای تروریست ها» نخواهد بود.

برگرفته از رسانه ی مزدور امپریالیست های انگلیسی: «بی بی سی»  چهارم اردی بهشت ماه ۱۳۹۶

این گزارش شلخته از سوی اینجانب، ویرایش، پارسی و بازنویسی شده است. افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر