«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ بهمن ۲۳, چهارشنبه

اَه اَه اَه، الله این همه آدم برای چه آفرید؟! ـ بازانتشار

بیگمان، می پندارید با یک بچه نُنُرِ نازپرورده ی آمریکایی یا اروپایی سر و کار دارید؛ نه جانم! بسیار ساده، می تواند نوه نتیجه ی یکی از نمازخوان های دو آتشه ی پیشین یا فرآورده ای پیوندی چون پیوند میمون و مبارک دخترِ کیف بَر پیشین «علیا مُخّدّرّهّ نظام گوربگورشده» و همانا مشاور کنونی «رهبرِ مُعّظّمّ نظامِ پا بگور» با دامادی آمریکایی باشد؛ واریانت های دیگری هم هست که ناگزیرم سخن کوتاه کنم؛ وگرنه، خدای نکرده پای مان از گلیم ادب و تربیت بیرون خواهد لغزید!

ـ اَه اَه اَه، الله این همه آدم برای چه آفرید؟!

ب. الف. بزرگمهر     ۳۰ دی ماه ۱۳۹۵



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!