«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۷, پنجشنبه

هستی او در روی زمین، بس ارزشمندتر است

می بینی آقا بیشعور؟ «پیرزن ۸۸ ساله ی اسپانیایی که بیماری ՛پارکینسون՝ دارد، برای مردم برایگان پوزه بندهایِ بهداشتیِ می دوزد.»*  بخودی خود، روشن است که چنین پیرزن نیکوکاری با بلدرچین و تخم بلدرچین و اینا سر و کار ندارد و اگر خوراک آن را جلویش بگذارند از گلویش آسوده پایین نمی رود. مبادا برایش آرزوی شهادت و پیوستن به لقاء الله و از اینگونه یاوه های خشک و تهی مغزانه بکنی! هستی او در روی زمین، بس ارزشمندتر از پر کشیدن به آسمان و رفتن به بهشت برین و همنشینی با مشتی گوزبریش در آن ناکجاآبادهاست.

ب. الف. بزرگمهر   هفتم فروردین ماه ۱۳۹۹

* برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران» ششم فروردین ماه ۱۳۹۹ (با بازنویسی درخور از اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر)


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!