«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اسفند ۱۷, شنبه

جهان دیگری بسازیم از برابری ...

سروده ی مازیار سمیعی

ساماندهی آهنگ از ثمین باغچه بان

خوانندگان: شیرین اردلان و آزاده فرامرزی

جوانه می زنم
به روی زخمِ بر تنم
فقط به حکمِ بودنم
که من زنم ، زنم ، زنم

چو همصدا شویم و
پا به پای هم رویم و
دست به دست هم رویم و
از ستم رها شویم

جهان دیگری
بسازیم از برابری
به همدلی و خواهری
جهان شاد و بهتری

نه سنگسار ها
نه پای چوب دارها
نه گریه های بارها
نه ننگ و عارها

جهان دیگری
بسازیم از برابری
به همدلی و خواهری
جهان شاد و بهتری

برگرفته از «تلگرام گروه اتحاد بازنشستگان»  ۱۷ اسپند ماه ۱۳۹۸

me/faealane


برنام را از متن سروده برگرفته ام.  ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!