«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اردیبهشت ۸, شنبه

به شَوَند خوردن آت و آشغال، جانش را از دست داد! ـ بازپخشش

می بینی کیرِ خرِ؟! این توده ی مردم ایرانند که از گرسنگی می میرند؛ خود را به آتش می سپارند؛ بدار می آویزند یا از جایی بالابلند بزمین می افکنند که بروند و آسوده شوند؛ این هم نمونه ی دردناکی دیگر:
مرگ در پی خوردنِ آت و آشغال های آلوده به میلیون ها میکروب و باکتری و ویروس و قارچ در کشوری اسلام زده و کژدم گزیده! اشکالی ندارد الدنگ پدرسوخته! ... به لقاء الله پیوست. تو بتمرگ بلدرچین میل کن و به دزدانی که کشور را چاپیده اند، خدا قُوّت بگو!

ب. الف. بزرگمهر   یکم آبان ماه ۱۳۹۷


زیرنویس تصویر:
به شَوَند خوردن آت و آشغال، جانش را از دست داد! («گوگل پلاس»)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!