صفحات

۱۴۰۳ خرداد ۱۳, یکشنبه

سخنانی درست؛ ولی همچنان بسته در چارچوب دین اسلام و در نتیجه، ناپیگیر ... ـ بازپخشش

گفته هایی از رهبر جمهوری اسلامی درباره ی یگانگی میان «شیعه» و «سنی» را برگرفته و درج نموده است:
«آن كسى كه نداى تفرقه‌ى بين شيعه و سنى را سر مي دهد و به بهانه‌ى مذهب، مي خواهد وحدت ملى را به هم بزند، چه شيعه باشد و چه سنى، مزدور دشمن است؛ چه بداند، چه نداند! گاهى بعضي ها مزدور دشمنند و خودشان نمي دانند.

افرادی را هم از بین شیعیان می شناسیم که فقط مساله‏شان مساله‏ی نادانی نیست؛ بلکه مأموریت دارند، برای اینکه ایجاد اختلاف کنند؛ ـ به مقدسات اهل سنت اهانت می کند؛ عرض میکنم:
رفتار هر دو گروه حرام شرعی است و خلاف قانونی است.» (از سخنان علی خامنه ای)

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور بویژه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر

می نویسم:
بیگمان، سخنان درستی است؛ ولی همچنان بسته در چارچوب دین اسلام! و در نتیجه، سخنانی ناپیگیر، هم در چارچوب منطق درونی آن و هم در پهنه ی کردار به آن! بهتر این بود و هست که گفته شود:
آن كسى كه نداى پراکندگی میان دین باوران از یک سو و نیز میان دین باوران با ناباوران به دین و مذهب از سویی دیگر سر مي دهد و به بهانه‌ ى دین باوری یا ناباوری به دین مي خواهد یگانگی ملى را به هم بزند، چه شيعه باشد، چه سنى، چه ارمنی باشد یا یهودی و چه ترک باشد یا پارس یا کرد و ترکمن و بلوچ و لُر، مزدور دشمن است! زیرا آنچه براستی میان آدمیان جدایی می افکند و صف آن ها را از یکدیگر جدا می کند، نه دین باوری یا بی باوری به این یا آن دین که داشتن منافع طبقاتی آشتی ناپذیر با یکدیگر است. به این ترتیب و به عنوان نمونه، همه ی برده داران مسلمان در جمهوری اسلامی موریتانی، همه ی اربابان و فئودال ها و بزرگ مالکان در بسیاری از کشورهای وامانده از دیدگاه اقتصادی ـ اجتماعی و نیز همه ی سرمایه داران بزرگ و کوچک ترسایی و یهودی و مسلمان و بودایی و بی دین که ویژگی همه ی آن ها بهره کشی از نیروی کار و کشیدن تسمه از گرده ی آدمیان دیگر است، در یک صف و همه ی بهره دهان از بردگان کشورها و جاهای بسیار وامانده گرفته تا رعیت ها و کارگران و بخش عمده ی توده ی مزدبگیر که خوشبخت ترین شان، یکماه از حقوق ماهیانه ی خود جلوتر و بدبخت ترین شان یک ماه یا بیش تر از حقوق ماهیانه ی خود وامانده اند، در صفی دیگر قرار می گیرند.

اگر چنین گفته شود، درونمایه منطق گفتار آن «آقا»، چه «نمودار اسلام» («حجت الاسلام») یاشد یا «نشانه ی خدا» («آیت الله») تا بی نهایتِ چشم انداز رویش و پیشرفت اقتصادی ـ اجتماعی جامعه ی آدمی در شرایط کنونی کِش یافته و چارچوب تنگ ملی را نیز خواهد شکافت!

ب. الف. بزرگمهر    ۱۷ دی ماه ۱۳۹۲


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.