«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۳, چهارشنبه

پس از كجا نالد؟! ـ بازانتشار

فقیهی جاحظ* را گفت كه اگر ریگی از ریگهای حرم كعبه به درون كفش كسی افتد به خدا همی نالد تا او را به جای خود برگرداند.

گفت:
بنالد تا گلویش پاره شود!

گفت:
ریگ را گلو نباشد.

گفت:
پس از كجا نالد؟!

جاودانه عُبید زاکانی

* یکی از فیلسوفان و دانشمندان دورانی کهن تر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!