«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۲۸, پنجشنبه

بوسه ای بر لبانش که سربلند رفت ـ بازانتشار

بارین کوبانی، در درگیری با ترکمن های هموند ارتش نژادپرست ترک، گرانمایه جانش را از دست داد. گرگ منشان بجای برخوردی سزاوار و ستوده با جنگاوری بر خاک افتاده، بدن بی جانش را لخت کرده از هم دریدند و از آن فیلم گرفتند و منتشر کردند! مرگ تان باد اسلام پیشگان سگ مذهب!

از «گوگل پلاس» با ویرایش و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر


پی افزوده:

من بارها و بارها به تصویر این زن دلاور چشم دوخته ام و هر بار، دستکم دقیقه هایی چند؛ شَوَند آن را نمی توانم بر زبان آورم؛ چیزی شگرف در نگاه و سر و گردن استوار وی نهفته است که ناخودآگاه به آن خیره می شوی و نمی توانی از آن چشم برداری؛ هزار و یک سخن باریک و پاکیزه (نکته) که نمی توانی در کالبد واژه ها بگنجانی؛ زیباترین زنی که در زندگیم دیده ام، بی آنکه بخت  دیدار از نزدیک با وی را داشته باشم. زنی که سربلند زیست؛ سربلند جان باخت و جاودانه شد.

ب. الف. بزرگمهر  ۲۴ مهر ماه ۱۳۹۸


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!