سخن بر سر بدگویی نیست؛ کاری از دستت بر نمی آید، زر زر هم نکن! ـ بازانتشار

گزارش زیر از تارنگاشت وابسته به امپریالیست های انگلیس: «بی بی سی» را که می خواندم به یاد شوخی بامزه ای افتادم که پیش تر در «گوگل پلاس» درج شده بود:

«لُره توی انوبوس تا نشست، یک چک زد تو گوش بغل دستیش.

یارو گفت:

دیوونه، چته؟ چرا میزنی؟!

گفت:

راه درازه ... گفتم یهو زر زر زیادی نکنی!»*

از آغاز کار دولت «آخوند امنیتی» تاکنون، بنای کار بر بزرگنمایی گند و گه کاری دولت پیشین گذاشته شده و با آفرینش چنین پرده دودی در جلوی دیدگان توده های مردم و روشنفکران کشور، مرحله ی دیگری از سیاست های نولیبرالیسم سرمایه داری به دستور بنگاه های اقتصادی بزرگ سرمایه امپریالیستی: «بانک جهانی» و «صندوق بین المللی پول» با شتاب پی گرفته شده و پیش برده می شود؛ سیاستی از دیدگاه منافع ملی ایران، سردرگم، بی هیچ دورنما و چشم اندازی روشن که کشورمان را به بن بست بیش تر می کشد و ایران برانداز است. نمود بیرونی چنین سیاستی ناتوان از گشودن گره دشواری های اقتصادی ـ اجتماعی از سوی دولتی که بدرستی «زهدان اجاره ای» نام گرفته، این هاست:

پول و سرمایه نداریم! پس باید از یارانه ها بکاهیم؛ بودجه ی عمومی را کاهش دهیم و از جیب مردم بزنیم! ... و تنها راه، گردن نهادن به نوکری امپریالیست هاست تا گردش پولی و مالی مان روبراه شده، سوداگران مان بتوانند آسان تر خرید و فروش و داد و ستد کنند!

این سیاست راه بجایی نمی برد و تنها بدبختی و تنگدستی بیش از پیش مردم، بیم شورش های کور گرسنگان و مردم بجان آمده و زمینگیرشدن باز هم بیش تر اقتصاد کشور را در پی خواهد داشت.

از دید من، نبود چشم اندازی روشن را وزیر اقتصاد همین «زهدان اجاره ای» با بر زبان راندن «ترکیب تورم و رشد منفی در تاریخ اقتصاد کشور بی‌پیشینه است» و آماردهی از اوضاع نابسامان اقتصادی دوران احمدی نژاد، بی هیچ نشانه و رهنمودی برای برونرفت از بحران، نیک دریافته است (در گردهمایی اعضای «مجلس خبرگان رهبری»، ۱۵ اسپند ماه ۱۳۹۲). در این سخنان که همانندی های بسیار با سخنان این یکی و غُر و لُندهای رییس امنیتی شان دارد و همچنان پی گرفته می شود، کم ترین نشانه ای از یک انتقاد سازنده و راهگشا نیست و نمی تواند باشد؛ زیرا سمتگیری اقتصاد کشور از بنیاد خود نادرست است و تفاوت چندانی هم نمی کند که با هُش و چُشِ خر به چپ و راست راه، اندکی زمان رسیدن به پرتگاه را درازتر کنی! هنگامی که راه نادرست است، حتا برنامه ریزی آمایش سرزمین و الگوی رشد و گسترش اقتصادی نیز کاری از پیش نمی برد. زیرا این ها همگی، تنها در صورتی که راه رشد درست برگزیده شده باشد، کارساز هستند و این راه رشد، بیگمان راه رشد سرمایه داری بگونه ای کلی و سیاست نولیبرالیسم امپریالیستی به گردن گرفته شده بگونه ای ویژه نیست؛ اگر چنین راه رشدی درست بود، در کشورمان انقلاب نمی شد؛ این همان راهی است که رژیم شاه گوربگور شده ی پهلوی، بسی شسته رفته تر و بسامان تر از «درازگوشان الله کرم» کنونی می پیمود و دیدیم که چه شد!

نتیجه ی ناتوانی کم و بیش تک تک اعضای «زهدان اجاره ای» هم که تاکنون در یک یک سخنرانی ها و گفته هایشان بازتاب یافته و آن ها را حتا انتقاد به آرش علمی آن نمی توان نامید، همین است که نه تنها پشت سر دولت حرامزاده ی پیشین بدگویی کنند که زر زر راه بیندازند و با سنگر گرفتن، پشت سر رهبر نادان، دروغگو و نابکار رژیم بگویند:

«مدیریت جهادی این است که مجموعه دولت باید میدان را برای ورود بخش خصوصی باز کند و اگر این کار را انجام ندهیم، ما مسوول هستیم.» (گزارش زیر)

اکنون شاید نیک دریافته باشید، چرا آن شوخی را در آغاز این یادداشت بازگویی کردم! می پندارم، یک یک این ها را که تاکنون جز زر زر و غر و لند کاری نکرده و تنها سپردن کار به دست «بخش خصوصی» و «تعامل با سوسن خانم» (بخوان: نوکری « سوسن خانم»!) ورد زبان شان است را باید به نوبت کنار آن لُر به عنوان نماد توده های مردم ایران نشاند تا زر زرهای شان را فراموش کرده و بجای زبان، مغز و وجدان کوچک شان را بکار بیندازند؛ کلاه شان را قاضی کنند و ببنند، چنانچه نمی توانند کاری انجام دهند، سر به زیر انداخته از اتوبوس پیاده شوند و راه خویش در پیش گیرند! گرچه با آنچه درباره ی سمتگیری اقتصادی یادآور شدم از هم اکنون چنین سپارشی به همه ی آن ها می کنم!

ب. الف. بزرگمهر   چهارم فروردین ماه ۱۳۹۳  

http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/03/blog-post_24.html

* برای هم میهنان لُرم نیز سوء تفاهم نشود! یکی از سه چهار نزدیک ترین دوستان همه ی دوران زندگیم اهل لرستان است و خودم نیز آن ها را بسان کردها، شاید بیش از دیگر مردمان سراسر ایران دوست دارم و از رُک و پوست کنده سخن گفتن و سادگی و بی آلایشی کردارشان  هم خوشم می آید. این شوخی را نیز از این دیدگاه می بینم و نه کوچک شمردن خلق دلاور لر که اگر من یا هر کس دیگری نیز چنین بخواهد، خود را کوچک نموده است و بس!

***

رییس دفتر حسن روحانی: «می گویند پشت سر دولت پیشین غیبت نکنید!»

به گفته آقای نهاوندیان، رییس جمهور «از منظر امنیتی به این نتیجه رسیده که با اقتصاد می‌توان امنیت را به ارمغان آورد.»

محمد نهاوندیان، رییس دفتر رییس جمهور ایران با اشاره به رشد پایین اقتصاد ایران در سال های گذشته گفت که این کشور می‌بایست بر پایه ی «افق ۲۰ ساله» بگونه ای میانگین سالی ۸ درصد رشد اقتصادی داشته باشد. وی افزود:

«اگر این موضوع را بگوییم، می‌گویند پشت سر دولت پیشین غیبت نکنید.»

وی درباره ی شناسه ی کسانی که به گفته وی اعضای دولت آقای روحانی را از انتقاد به دولت پیشین بر حذر می‌دارند، توضیح بیشتری نداد.

رشد اقتصادی ایران در واپسین سال مسوولیت دولت محمود احمدی نژاد، ۵/۸ - درصد بود. بسیاری از کارشناسان، افزایش تحریم های جهانی علیه ایران بر سر برنامه هسته ای را از دلیل های بنیادین کاهش رشد اقتصادی در دوران دولت پیشین می دانند.

«سند چشم انداز ۲۰ ساله» یا «چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۲۰ ساله»، سندی راهبردی است که در «مجمع تشخیص مصلحت نظام» فراهم شده و از سوی آیت الله خامنه ای برای اجرا به سه قوه ابلاغ شده و سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی را در فاصله سال های ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۴ تعیین کرده است.

محمد نهاوندیان در سخنان امروز خود با اشاره به تاکیدات رهبر جمهوری اسلامی بر «مدیریت جهادی» تاکید کرده:

«مدیریت جهادی این است که مجموعه دولت باید میدان را برای ورود بخش خصوصی باز کند و اگر این کار را انجام ندهیم ما مسئول هستیم.»

وی با یادآوری اینکه حسن روحانی «اولویت» را به اقتصاد می دهد، افزود که رییس جمهور «از منظر امنیتی به این نتیجه رسیده که با اقتصاد می‌توان امنیت را به ارمغان آورد.»

آقای نهاوندیان با اشاره به سیاست پرداخت ماهانه ی «یارانه مستقیم» در دوره آقای احمدی نژاد، «محتاج شدن مردم به ۴۵ هزار تومان» را خلاف «عزت» آنها دانسته است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفته است که «مردم از دعواهای سیاسی خسته شده‌اند و نمی‌خواهند شاهد دعوا بین مجلس و دولت باشند.»

مجلس ایران، تاکنون پرسش ها و گوشزدهای بسیاری در انتقاد از عملکرد دولت حسن روحانی در میان نهاده که در سنجش با دوره ی دولت پیش، گواه افزایش چشمگیری است.

برگرفته از «تارنگاشت وابسته به امپریالیسم انگلیس: بی بی سی»:

این گزارش از سوی اینجانب، ویرایش و پارسی نویسی شده است. برجسته نمایی متن آن نیز از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر